Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Aνέκδοτα

 

Ένας ταξιθέτης, κάνοντας έλεγχο στο θέατρο, βλέπει κάποιον με σκισμένα ρούχα, μέσα στα αίματα, σε κακό χάλι, ξαπλωμένο ανάμεσα σε δύο καθίσματα:
- Μπορώ να δω το εισιτήριό σας;
Του δίνει ο τύπος το εισιτήριο, το κοιτάει ο ταξιθέτης και λέει:
- Μα αυτό είναι για τον εξώστη!
- Το ξέρω... έπεσα!

 

Ένας εργοστασιάρχης έχει έναν χαζό γιο. Μια μέρα λοιπόν τον πάει να του δείξει το εργοστάσιο αλλαντικών που έχουν.

-Ορίστε, του λέει, σ' αυτή τη μηχανή βάζουμε από εδώ ένα ολόκληρο βόδι, η μηχανή το παίρνει, το γδέρνει, χωρίζει τα κόκκαλα, το τεμαχίζει, το αλέθει κι από δω βγαίνει λουκάνικο.

-Δηλαδή μπαμπά, ρωτάει ο γιός, άμα βάλουμε από δω λουκάνικο, θα μας βγάλει από την άλλη βόδι;

-Αυτό παιδί μου, μόνο η μάνα σου το κατάφερε!

 

- Αγάπη μου , πήρα δυο ταινίες για το βράδυ... Mια για σένα και μια για μένα..
- Αλήθεια με σκέφτηκες αγάπη μου;
- Ε, φυσικά..
- Και τι ταινία μου πήρες;
- Μονωτική.

 

Πεθαίνει η γυναίκα και συναντάει τον άντρα της στον παράδεισο.
- Αγάπη μου! Τι όμορφα θα είμαστε και πάλι μαζί!
-΄Ελα, κόψε τις μαλ@κίες!
Η συμφωνία ήταν "Μέχρι Να Μας Χωρίσει Ο Θάνατος!"

 

Μπαίνει ένας Κύπριος σε ένα σαντουϊτσάδικο. Λέει στον πωλητή:
- Θα ήθελα έναν σάντουιτς με τυρίν, πατάταν, ντομάταν...
Ο πωλητής του λέει:
- Ρε φίλε δε σταματάς να βάζεις το ν σε κάθε λέξη;
- Εντάξει, λέει ο Κύπριος και συνεχίζει, μπέϊκο, ζαμπό...

 

Ένας Κύπριος πηγαίνει σε ένα φαρμακείο στην Αθήνα. Λέει στον φαρμακοποιό:
- Θα ήθελα να μου δώσετε οινόπνευμα.
Πηγαίνει ο φαρμακοποιός στην αποθήκη και του φέρνει
oινόπνευμα σε μπουκάλι του κιλού.
Μόλις το βλέπει ο Κύπριος λέει:
- Τόσο μεγάλο; Εμείς στην Κύπρο το οινόπνευμα το έχομε σε μικράν μπουκάλια. Τέλος πάντων! Μου δίνετε και έναν πακέτο βαμβάκι;
...Του φέρνει ο φαρμακοποιός ένα τεράστιο πακέτο βαμβάκι.
Γουρλώνει τα μάτια ο Κύπριος:
- Μα είναι δυνατόν τόσον μεγάλο πακέτο; Εμείς στην Κύπρο το βαμβάκι το έχομε σε μικράν πακέτα.
- Θέλετε και τίποτ' άλλο; ρωτάει ο φαρμακοποιός.
Και ο Κύπριος:
- Θέλω ενα υπόθετο αλλά θα το παρω απο την Κύπρο...

 

 

FW: Ti allo tha kanei o petinos?...

 

 

Πρθ: ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΕΝΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί με την αύξηση ωραρίου από την μία και την ταυτόχρονη μείωση του μισθού από την άλλη ανανεώθηκε, ίσως και σώθηκε, ο γάμος μου. Τώρα δεν βλεπόμαστε σχεδόν ποτέ με την γυναίκα μου παρά μόνο αργά το βράδυ όταν σχολάω από το σουβλατζίδικο στο οποίο δουλεύω μετά το σχολείο. Τώρα δεν υπάρχει αυτή η καθημερινή τριβή που όλοι ξέρουμε ότι φθείρει τη σχέση.

Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας που με έκανε να νιώσω ξανά εθνική ανάταση και υπερηφάνεια. Τώρα σιτίζομαι με τα ελληνικά στρατά (στις στρατιωτικές λέσχες) και νιώθω και εγώ, κατά κάποιο τρόπο, μάχιμος υπερασπιστής των πάτριων. Χθες έφαγα μαζί με τον ταξίαρχο, αύριο με έχει καλέσει, στο τραπέζι του, ο επιτελάρχης. Άσε που με έχει επηρεάσει θετικά και σε θέματα πειθαρχίας: ο διευθυντής μου κορδώνεται καμαρωτά κάθε φορά που όταν θέλει να μου ζητήσει κάτι εγώ, στεκόμενος σε στάση προσοχής, του απαντώ με βροντερή φωνή «Διατάξτε». Τις προάλλες κατέβασα από την ντουλάπα εκείνο το χακί μπουφάν που φόραγα ως φοιτητής. Μου είναι λίγο φαρδύ, αλλά, κάνει τη δουλειά του.
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί δεν με αφήνει να θεωρήσω τη θέση μου στο δημόσιο δεδομένη. Ξέρετε μια μικρή δόση ανασφάλειας σε οποιαδήποτε μορφή σχέσης είναι απαραίτητη. Είναι το αλατοπίπερο που λένε. Τα πράγματα θα γίνουν ακόμα πιο καλά με την κατάργηση των οργανικών. Βέβαια το τέλειο θα ήταν η κατάργηση της μονιμότητας αλλά δυστυχώς αργεί ακόμα. Μικροί θυμάμαι λέγαμε ότι θέλουμε να ζήσουμε μια ζωή απρόβλεπτη. Να λοιπόν η ευκαιρία.
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί μου γέμισε με ποικιλία την καθημερινότητα μου. Δευτέρα έχω μάθημα στο Ζεφύρι, Τρίτη στην Ελευσίνα, Τετάρτη στις Ερυθρές, Πέμπτη στα Μέγαρα και Παρασκευή (η αγαπημένη μου μέρα) στη Μάνδρα τις 2 πρώτες ώρες και στα Βίλια τις 3 τελευταίες. Έτσι εμπλουτίζονται οι παραστάσεις μου και δεν βαλτώνω. Παλιά που δίδασκα σε ένα σχολείο ήταν βαρετά, είχα βουλιάξει στην μονοτονία και αυτό είχε αντίκτυπο στο μάθημά μου. Τώρα ανανεώνομαι καθημερινά. Πιο τυχεροί, βέβαια, είναι κάποιοι συνάδελφοι μου που μετακινούνται κατά τη διάρκεια της βδομάδας από νησί σε νησί στις Κυκλάδες. Είναι και ένας πολύ έξυπνος τρόπος για να αναπτυχθεί, ο πεσμένος τελευταία, εσωτερικός τουρισμός.
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί με θεωρεί «άξιο λόγου» για να με αξιολογήσει. Έτσι θα με βελτιώσει, θα με αναβαθμίσει και θα μου κάνει ένα update στη σύγχρονη εποχή. Και όλα αυτά τα προσφέρει οικειοθελώς ο υπουργός μου γιατί αν περίμενε από μένα. Είναι ωραίο να νιώθεις ότι κάποιος ασχολείται μαζί σου και ότι θέλει να σου βγάλει τον καλύτερο εαυτό. Τώρα είναι ο υπουργός μου που παίζει το ρόλο του αγαπημένου μου καθηγητή και εγώ το ρόλο του μαθητή του. Έχω αφεθεί τελείως στη φροντίδα του.
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί με κρατάει σε εγρήγορση, μου έχει βελτιώσει την εφευρετικότητα και την ικανότητα να δίνω λύσεις. Επίσης καλλιεργεί το αίσθημα της υπευθυνότητας στους μαθητές, που είναι, παιδαγωγικά, σπουδαίο πράγμα: Δεν έχουμε καλοριφέρ: δεν πειράζει ας μαζευτούμε όλοι κοντά στο διαδραστικό πίνακα που είναι ζεστός. Δεν έχουμε χαρτί για βιβλία: δεν πειράζει, πάρτε τα σε cd και ας αφήσουμε τα δέντρα για να κόβουμε καυσόξυλα. Χάλασε το φωτοτυπικό: το αφήνουμε χαλασμένο γιατί πως αλλιώς θα μάθουν οι μαθητές την αξία των αγαθών; Χάλανε οι υπολογιστές: κανένα πρόβλημα καταργούμε την πληροφορική ως μάθημα. Χάλασε το μεγάφωνο για τη προσευχή: «βγάλε φωνή ρε»! Δεν έχουμε κυλικεία: δεν πειράζει, οικονομία για τα νοικοκυριά. Τα παιδιά μαθαίνουν να προσέχουν το θρανίο τους, την καρέκλα τους και όλη την τάξη τους γιατί ξέρουν ότι αν χαλάσει κάτι δεν αναπληρώνεται. Εάν δεν είναι αυτό καλλιέργεια της υπευθυνότητας τότε ποιο είναι;
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας μου γιατί αναβαθμίζει τον διδακτικό μου ρόλο. Μου δείχνει εμπιστοσύνη, και αυτό είναι σημαντικό. Παρά το γεγονός ότι είμαι φυσικός διδάσκω και χημεία, βιολογία, γεωγραφία, μαθηματικά και πληροφορική. Επίσης, επειδή έχω proficiency αν χρειαστεί μπορεί να διδάξω και αγγλικά (στο Γυμνάσιο μόνο). Αυτό με κάνει να νιώθω χρήσιμος και σημαντικός. Αυτός ο τίτλος του «πολυεργαλείου» πολύ με κολακεύει.
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί ξερίζωσε τα ζιζάνια απ΄ τα σχολεία: Απαγόρευσε την είσοδο συνδικαλιστών στα σχολεία.Έβγαλε εγκύκλιο που προβλέπει πειθαρχικές κυρώσεις στη συμμετοχή σε απεργία. Ουσιαστικά έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στην ΟΛΜΕ και στη ΔΟΕ. Έτσι μπορούμε όλοι να κάνουμε, απερίσπαστοι τη δουλειά μας. Αυτοί οι περίεργοι τύποι (οι συνδικαλιστές εννοώ) ήταν, πραγματικά, πολύ διασπαστικοί και είχαν, πώς να το πω, αυτό το ανικανοποίητο. Τώρα, από ότι μαθαίνω, έχουν βάλει μυαλό και πλέον εργάζονται με ζήλο.
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί τώρα που αυξήθηκε ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα (είναι 35) μπορώ να εφαρμόσω τις σύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας που έμαθα διαβάζοντας για τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ: εφαρμόζω τη διδακτική μέθοδο «κατά ομάδες». Έχω χωρίσει, δηλαδή, το τμήμα σε 5 ομάδες. Δευτέρα κάνω μάθημα με την 1η ομάδα, Τρίτη με τη 2η,Τετάρτη με την 3η κλπ.
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί με έμαθε να προσέχω την εμφάνιση μου και το image μου γενικότερα. Τώρα που τα σχολεία θα περάσουν στους δήμους και στους σπόνσορες οφείλω να έχω το πακέτο, που λένε, για να με προτιμάει η τοπική κοινωνία.
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί με την αξιολόγηση και τη μοριοδότηση ενισχύει τον υγιή ανταγωνισμό μεταξύ των συναδέλφων καθηγητών και αυτό βελτιώνει την ποιότητα όλων μας. Εγώ, φέτος μόνο, γράφτηκα στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο για master, παρακολούθησα 12 σεμινάρια, έκανα 4 project στο σχολείο(αναγκάστηκα μάλιστα να μαλώσω με έναν συνάδελφο που ήθελε να μου φάει το ένα project). Επίσης διεκδίκησα και κατάφερα να είμαι «υπεύθυνος» σε 2 τμήματα, «υπεύθυνος» αλληλογραφίας και mail πήρα και δυο σχολικές γιορτές. Τα κίνητρα απόδοσης είναι πολύ σημαντικά, όπως ξέρουμε.
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί δίνει προοπτική στη δουλειά μου σε βάθος χρόνου. Με τα νέα όρια συνταξιοδότησης (72) έτη μπορώ να αφιερωθώ απερίσπαστος στη δουλειά μου γιατί πάντα με άγχωνε η συνταξιοδότηση. Καλό είναι να με κρατάει κάτι σε εγρήγορση μέχρι τα βαθειά γεράματα. Παλιό μοντέλο ναι, αλλά όχι ακόμα για απόσυρση, έτσι;
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί κάνει οικονομία για τη χώρα μου και προσπαθεί να δώσει σχήμα στο χάος του χώρου της παιδείας: δεν θα κάνει τις, έτσι και αλλιώς, άσκοπες προσλήψεις μονίμων και αναπληρωτών καθηγητών και θα συγχωνεύσει 4.000 σχολεία. Έτσι καταλήγει σε ένα σχήμα (μαθητών, καθηγητών και κτιρίων) πιο λειτουργικό, πιο μανιντζέβελο και ταυτόχρονα πιο οικονομικό. Αυτό και αν είναι αξιέπαινο.
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί δήλωσε ότι ο μισθός των εκπαιδευτικών είναι ντροπή και ότι μόλις ανακάμψει η ελληνική οικονομία το πρώτο πράγμα που θα κάνει είναι να εισηγηθεί αυξήσεις. Οι προβλέψεις βέβαια για ανάκαμψη είναι το 2024 και είναι αβέβαιες ακόμα και για τότε. Αυτό που είναι βέβαιο όμως είναι ότι υπουργός παιδείας δεν θα έχει αλλάξει μέχρι το 2024 γιατί, πολύ απλά, ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει.
Υ.Γ. Από λίγο να ξεχάσω να ευχαριστήσω τον υπουργό της Παιδείας για το πιο σημαντικό. Μας έδωσε κίνητρο να ψαχθούμε λίγο παραπάνω,να πάμε τον εαυτό μας λίγο παραπέρα: μαζευτήκαμε 6 συνάδελφοι και φτιάξαμε ένα γκρουπάκι. Όχι, μην φανταστείτε, δεν το φτιάξαμε για να παίζουμε μουσική. Group therapy κάνουμε με τη βοήθεια ενός φίλου μας που είναι άνεργος ψυχίατρος.
Δημήτρης Τσιριγώτης
Φυσικός

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

FW: Άντε να γελάσουμε λίγο...

1) Την γλώσσα μας την λέμε «μητρική», μάλλον γιατί ο πατέρας μιλάει σπάνια…

 

2) Θα έχανα κιλά αλλά δεν μου αρέσει να χάνω..

 

3) Άρχισα να λέω βρωμόλογα στο καλοριφέρ μπας και… ανάψει…

 

4) Όταν παντρευόσουν κ έλεγες "μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος" , μάλλον
δεν περίμενες ότι σε λίγα χρόνια ο όρκος γίνεται στόχος ζωής…

 

5) Μερικές φορές κοιτάζω κάποιους ανθρώπους και αναρωτιέμαι:είναι δυνατόν

αυτός να είναι το σπερματοζωάριο που νίκησε;

 

6) Αναπολώ την εποχή που χρώσταγα μόνο μαθηματα…

 

7) Απ όλα τα είδη του πλανήτη μόνο οι άνθρωποι και οι κάλτσες δυσκολεύονται
να βρουν ταίρι…

 

8) Μητσοτάκης σε Τατσόπουλο: Και εγώ έχω θάψει τη μιση Ελλάδα αλλα δεν το
κάνω θέμα…

 

9) Αυτό που στα γενέθλια σβήνεις τα κεράκια και όταν πεθάνεις στα ανάβουν
… δεν το καταλαβαίνω…

 

10) Το shopping πλεον εχει καταντήσει βλέπing…

 

11) Να παίζεις κρυφτό με την Αγγελική Νικολούλη.. Μη σου τύχει!

 

12) Μια χαρά πέρναγε η Χιονάτη … μαμ, κακά, και νάνοι

 

13) Το όνειρο του Πολύφημου, ήταν να γίνει διπλομάτης

 

14) Αν μπορούσες να πουλήσεις τις εμπειρίες σoυ, στην τιμή που σου κόστισαν,
θα είχες χεστεί στο τάλιρο….

 

15) Βλεπω καποιες κοπελιες στο δρομο και αναρωτιεμαι….Εχουν βαφτει ή
εχασαν στο paintball ??

 

16) Σε κάθε αστυνομικό έλεγχο όλο η ίδια ερώτηση:-Έχετε πιει;;; Έχετε
πιει;;;Παράπονο το έχω.Μία φορά να με ρωτήσουν αν έχω φάει…

 

17) Είμαστε η γενιά που πρόλαβε τα καλοριφέρ αναμένα…

 

18) Ο χρόνος ειναι σαν το string… Πίσω, δεν εχει!

 

19) Ειναι 4 κρουασάν και παίζουν πόκερ. Ποιό από τα τέσσερα θα κερδίσει;-
Το κρουασάν Με-ρέντα!

 

20) Πωπωπω τι καυτό σώμα είναι αυτό;- Ευχαριστώ, γυμνάζομαι..- Για το
καλοριφέρ λέω.

 

21) Παίζουμε τρόικα?-Δηλαδή?-Εσύ θα μου χρωστάς κι εγώ θα σε πηδάω..

 

22) Γιατί οι γυναίκες έχουν πολλά παπούτσια;-Γιατί ο διάολος έχει πολλά
ποδάρια…

23) Όσοι δεν μπορείτε να γελάσετε με τους εαυτούς σας, αφήστε να το κάνουν
οι άλλοι

24) Το μόνο θετικό που βρίσκω σήμερα σε μένα είναι η ομάδα αίματος μου

 

25) Γιε μου που πας;-Μάνα θα πάω στα φανάρια!

 

26) Μάνα έσπασα το χέρι μου -δεν πιστεύω να σκίστηκε η ζακετα?

 

27) Γάμος είναι η αποτυχημένη προσπάθεια να δώσεις διάρκεια σε ένα τυχαίο
γεγονός.-Albert Einstein

 

28) Οι νεοέλληνες ξοδεύουν χρήματα που δεν έχουν για να αγοράσουν
αντικείμενα που δε χρειάζονται ώστε να εντυπωσιάσουν ανθρώπους που δεν
εκτιμούν

 

29) Συζητάνε δυο γύφτοι:- Ρε συ, βρωμας πολυ ρε…- Ε, ειμαι και δυο χρόνια
μεγαλύτερος ρε..

 

30) Η σκληρή δουλειά θα σε ανταμείψει στο μέλλον. Η τεμπελιά θα σε
ανταμείψει άμεσα

 

31) Ηθελα να μουνα κοριος,να μπω στο κινητο σου,να βλεπω που τηλεφωνας γαμω
το κερατο σου!

 

32) Αν όλοι οι αντρες ειναι ιδιοι γιατι κανετε τοσο καιρο να διαλεξετε;

 

33) Μην μπερδευεις τον χαρακτηρα μου με την συμπεριφορα μου…Ο χαρακτηρας
ειμαι εγω..η συμπεριφορα μου εξαρταται απο εσενα…!

 

34) Το πρόβλημα όταν είσαι θεός είναι ότι δεν μπορείς να προσευχηθείς σε
κανέναν.

 

35) Άσε, στη δουλειά έχουμε γίνει Big Brother!- Τι; Σας έβαλαν κάμερες;-
Όχι, αλλά κάθε βδομάδα έχουμε και μια αποχώρηση…

 

36) Αγάπη μου πηρα μια ταινια για σενα και μια για μενα για το βραδυ!-Αληθεια;
Με σκεφτηκες; Τι ταινια πηρες για μένα;-Μονωτικη…

 

37) Δεν ξέρω αν η τύχη χτυπάει την πόρτα μου μόνο μια φορα… Αυτό που ξέρω
είναι οτι η ατυχία έχει πολύ μεγαλύτερη υπομονή…

 

38) Η ευτυχία είναι σαν να κατουριέσαι πάνω σου, όλοι μπορούν να την δουν
αλλά μόνο εσυ μπορείς να νιώσεις την ζεστασιά.

 

39) Mη φοβασαι τους πειρασμους. Οσο μεγαλωνεις αρχιζουν να σε αποφευγουν..

 

40) Ακόμα και µία κοινωνία ηλιθίων είναι ταξική. Έτσι ένας ηλίθιος πλούσιος
είναι απλά πλούσιος ενώ ένας ηλίθιος φτωχός είναι απλά ηλίθιος

 

41) Καποιος με ρωτησε γιατι ξυπναω μεσημερι …Τον κοιταω με νυσταγμενο και
ολο σιγουρια υφος και απαντω απλα …Εχω μεγαλα ονειρα εγω ρεεε….

 

42) Σκέφτηκες ποτέ ότι όσα περιμένεις να έρθουν… ίσως περιμένουν εσένα να πας;

 

43) Οταν είμασταν μικροί παίζαμε κρυφτό με τους φίλους μας, τώρα που
μεγαλώσαμε παίζουμε κρυφτό με τα συναισθήματά μας…

 

44) Καιρός να αφήσουμε τους εγωισμούς και να κοιτάξουμε μόνο τους εαυτούς μας…

 

45) Ο γάµος είναι ο µοναδικός πόλεµος που κάποιος κοιµάται µε τον εχθρό του..

 

46) Όταν εμείς μιλάμε στο Θεό πρόκειται για προσευχή. Όταν ο Θεός μιλάει σε
εμάς πρόκειται για σχιζοφρένεια…

 

47) Μάγκες δεν αρκεί να έχετε στόχους, πρέπει να ξέρετε και σημάδι…

 

48) Το μόνο κοινό που έχουν το National Geographic και το Playboy είναι ότι
σου επιτρέπουν να δεις πολλά μέρη που ποτέ δε θα επισκεφτείς.

 

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013

FW: Glass Beach

Glass Beach

Κανείς δεν θα πίστευε τα τελευταία χρόνια του 19ου αιώνα πως μια περιοχή που εξελίσσεται

σε χωματερή, με την αλλαγή του αιώνα θα ανακηρύσσονταν προστατευόμενη περιοχή. Ωστόσο,

αυτό ακριβώς συνέβη στην παραλία που είναι γνωστή με το όνομα Glass Beach και βρίσκεται λίγο

έξω από το Fort Bragg στην Καλιφόρνια.

Οι κάτοικοι, ελλείψει χώρου περισυλλογής σκουπιδιών και με τη θάλασσα τόσο κοντά,

σκεφτηκαν πως η λύση ήταν απλή και..προφανής! Θα έριχναν τα σκουπίδια από την άκρη ενός

γκρεμού σε μια παραλία της περιοχής τους! Ο συνεχώς αυξανόμενος πληθυσμός της πόλης,

αλόγιστα-για να μην πούμε και με χαρά(πρέπει να ομολογήσουμε πως το να πετάς σκουπίδια

από ένα γκρεμό είναι πιο διασκεδαστικό απ'το να βγάζεις απλά τα σκουπίδια έξω) συνέχισε να πετάει

να σκουπίδια του εκεί για χρόνια. Το έκαναν με ευχαρίστηση και ακατάπαυστα. Οικιακές συσκευές,

μηχανικά εξαρτήματα, ολόκληρα αυτοκίνητα και φυσικά γυαλιά έπεφταν από εκείνη την άκρη του

γκρεμού στην παραλία.
Ωσπου, η περιοχή απέκτησε ένα νέο όνομα.
Οι Χωματερές (The Dumps).

Κάπου στη δεκαετία του 1960, η ηγεσία της πόλης μαζί με το τοπικό συμβούλιο ύδατος,

αναγκάστηκε να δώσει ένα τέλος σ'αυτή την κατάσταση, δημιουργώντας ένα νέο χώρο ρίψης

απορρυμάτων και κλείνοντας την παραλία χαρακτηρίζοντας την ως παράνομη χωματερή.

Ακολούθησε μια μεγάλη προσπάθεια ώστε να επιτευχθεί ο καθαρισμός της παραλίας.

Τα τοξικά και μεγάλα κομμάτια των σκουπιδιών απομακρύνθηκαν. Ένα πραγμα μόνο,

ήταν ακατόρθωτο πια να γίνει. Να μαζέψουν τα γυαλιά. Οι δεκαετίες φθοράς που πέρασαν πάνω

απ" αυτά τα κομμάτια γυαλιών που είχαν ριχτεί στην παραλία, είχαν ολοκληρώσει ήδη το έργο τους.

Τα καιρικά φαινόμενα και τα κύματα, αναδεύοντας τα γυαλιά , τα είχαν σπάσει, σφυροκοπήσει

και μετατρέψει σε λεία, μικρά, στρογγυλεμένα αντικείμενα - εκατομμύρια απ'αυτά!
Ετσι, στα πρώτα χρόνια του αιώνα μας, η προηγούμενη ονομασία «The Dumps» (οι χωματερές)

αντικαταστάστηκε από μια νέα, πιό ελκυστική «Glass Beach»(Γυάλινη παραλία).

Aυτή τη στιγμή η παραλία είναι ένας δημοφιλής τουριστικό προορισμός, απαράμιλλης ομορφιάς.

Οι επισκέπτες συρρέουν κατά εκατοντάδες με την επιθυμία, φεύγοντας να πάρουν κάποια κομμάτια

γυαλιού μαζί τους, αλλά η ειρωνεία είναι, πως αυτά τα γυαλιά που κάποτε ήταν παράνομο να τα

πετάξεις σ'αυτή την παραλία, είναι πλέον παράνομο να τα απομακρύνεις απ'αυτήν!
Η Φύση για άλλη μια φορά έδειξε τη δύναμή της!
Διόρθωσε το λάθος των ανθρώπων και ενσωματώνοντας αυτά τα ανθρώπινα σκουπίδια τα έκανε

κομμάτι της και αποκατέστησε την ισορροπία!

 

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013

Ο μαθητής μηδενίστηκε ενώ απάντησε... σωστά σε όλα!

Γιατί άραγε; ...
1 - Σε ποια μάχη σκοτώθηκε ο Λεωνίδας;- Στην τελευταία του.
2 - Πού υπογράφηκε η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας;
-Στο κάτω μέρος της σελίδας.
3 - Ποια είναι η κύρια αιτία διαζυγίων;
-Ο γάμος.
4 - Ποια είναι η κύρια αιτία της αποτυχίας;
-Οι εξετάσεις.
5 - Τι μοιάζει περισσότερο με μισό μήλο;
-Το άλλο μισό.
6 - Τι δεν μπορείς να φας ποτέ για πρωινό;
-Γεύμα και δείπνο.
7 - Αν ρίξεις ένα βότσαλο σε μια λίμνη, τι θα συμβεί;
-Θα βραχεί.
8 -Πώς μπορεί κάποιος να ζήσει 8 ημέρες άυπνος;
-Κανένα πρόβλημα. Θα κοιμάται τις νύχτες.
9 - Πώς μπορείς να σηκώσεις έναν ελέφαντα με ένα χέρι;
-Δεν θα βρεις ποτέ έναν μονόχειρα ελέφαντα.
10 - Αν έχεις στο ένα χέρι 3 μήλα και 4 πορτοκάλια και στο άλλο χέρι 4 μήλα και 3 πορτοκάλια, τι έχεις;
-Πολύ μεγάλα χέρια.
11 - Εάν πάρει 10 ώρες σε 8 άντρες να χτίσουν έναν τοίχο, πόση ώρα θα πάρει σε 4 άντρες για να τον χτίσουν;
-Μηδέν χρόνο, γιατί είναι ήδη χτισμένος.
12 - Πώς μπορείς να πετάξεις ένα αυγό σε τσιμεντένιο πάτωμα χωρίς να το σπάσεις;
-Με όποιο τρόπο θέλεις, τα τσιμεντένια πατώματα δεν σπάζουν.

ΓΙΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΥΣ ..ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΟΥΣ , ΓΕΝΙΚΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ....

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013

FW: ΠΑΡΟΙΜΙΩΔΕΙΣ ΦΡΑΣΕΙΣ

Παροιμιώδεις φράσεις και το νόημά τους

 

Τι δουλειά έχουν οι κουτσοί και οι στραβοί στον άγιο Παντελεήμονα; Τι μας νοιάζει αν η αχλάδα έχει την ουρά μπροστά ή πίσω; Ποιος ήταν ο Κουτρούλης που έκανε τέτοιο πάταγο με το γάμο του; Ποιος Γιάννης πίνει και κερνάει;

ΚΟΥΤΣΟΙ ΣΤΡΑΒΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ
Στα 1830, σ' ένα χωριουδάκι της Κυνουρίας, στο Άστρος, παρουσιάστηκε ένας περίεργος άνθρωπος, που άρχισε να διαδίδει επίμονα ότι ήταν ο
Άγιος Παντελεήμονας, που ήλθε να σώσει τον κόσμο από τις διάφορες αρρώστιες, που τον μάστιζαν. Όπως ξέρουμε όλοι μας σχεδόν, ο πραγματικός Άγιος Παντελεήμονας είναι ο προστάτης των αναπήρων και οι Χριστιανοί πιστεύουν ότι γιατρεύει τις παθήσεις και τις παραμορφώσεις του σώματος, καθώς και τους τυφλούς. Ο άγνωστος, ωστόσο, του Άστρους δεν έκανε το παραμικρό θαύμα. Επειδή, όμως, δεν ενοχλούσε κανέναν με την παρουσία, τον άφηναν να λέει ό,τι θέλει. Παρ όλ' αυτά, η φήμη πως στο όμορφο χωριό της Κυνουρίας παρουσιάστηκε ο Άγιος Παντελεήμονας, απλώθηκε γρήγορα σε όλη την τότε Ελλάδα. Όπως ήταν επόμενο, όσοι έπασχαν από τα μάτια τους, τ' αφτιά τους, τα πόδια τους και από ένα σωρό άλλες ασθένειες, παράτησαν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους και ξεκίνησαν να πάνε στο Άστρος, με την ελπίδα ότι θα γίνουν καλά. Κι ήταν τόσοι πολλοί αυτοί οι ανάπηροι, ώστε από τα διάφορα χωριά που περνούσαν, έλεγαν οι άλλοι που τους έβλεπαν: «Κουτσοί, στραβοί, στον Άγιο Παντελεήμονα»

ΠΙΣΩ ΕΧΕΙ Η ΑΧΛΑΔΑ ΤΗΝ ΟΥΡΑ

Οι Ενετοί, που άλλοτε κυριαρχούσαν στις θάλασσες, εγκαινίασαν πρώτοι τα ιστιοφόρα μεταγωγικά, όταν ήθελαν να μεταφέρουν το στρατό τους. Τα καράβια αυτά ήταν ξύλινα και πελώρια και είχαν σχήμα αχλαδιού. Έσερναν δε τις περισσότερες φορές πίσω τους ένα μικρό καραβάκι, που έβαζαν μέσα τον οπλισμό και τα πολεμοφόδια, όπως ακόμα τρόφιμα και διάφορα πολεμικά σύνεργα. Οι Έλληνες τα είχαν βαφτίσει αχλάδες από το σχήμα τους. Έτσι όταν καμιά φορά στο πέλαγος παρουσιαζότανε κανένα άγνωστο καράβι, οι νησιώτες ( βιγλάτορες) ανέβαιναν πάνω στους βράχους και απ'εκεί παρακολουθούσαν με αγωνία τις κινήσεις του. Αν ήταν απλώς ιστιοφόρο, δεν ανησυχούσαν τόσο, γιατί υπήρχε πιθανότης να συνεχίσει αλλού τον δρόμο του. Αν όμως ήταν "Αχλάδα" τους έπιανε πανικός, γιατί καταλάβαιναν ότι σε λίγο θ'άρχιζαν μάχες, πολιορκίες, πείνες και θάνατοι. Έφευγαν τότε για να πάνε να ετοιμάσουν την άμυνα τους. Από στόμα σε στόμα κυκλοφορούσε η φήμη ότι η "Αχλάδα" έχει πίσω την ουρά. Με την ουρά εννοούσαν το καραβάκι που έσερνε το μεταγωγικό. Άρα επίθεση. Και έλεγαν: "Πίσω έχει η Αχλάδα την ουρά", τι θα γίνει;

ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ

Οι φόροι πριν από το 19ο αιώνα ήταν τόσοι πολλοί στην Ελλάδα, ώστε όσοι δεν είχαν να πληρώσουν, έβγαιναν στο βουνό. Για τη φοβερή αυτή φορολογία, ο ιστορικός Χριστόφορος Άγγελος, γράφει τα εξής χαρακτηριστικά: «Οι επιβληθέντες φόροι ήσαν αναρίθμητοι, αλλά καί άνισοι. Εκτός της δέκατης, του εγγείου και της διακατοχής των ιδιοκτησιών, έκαστη οικογένεια κατέβαλε χωριστά φόρον καπνού (εστίας), δασμόν γάμου, δούλου και δούλης καταλυμάτων, επαρχιακών εξόδων καφτανίων, καρφοπετάλλων και άλλων εκτάκτων. Ενώ δε ούτο βαρείς καθ' εαυτούς ήσαν οί επιβληθέντες φόροι, έτι βαρυτέρους και αφορήτους καθίστα ο τρόπος της εισπράξεως και η δυναστεία των αποσταλλομένων πρός τούτο υπαλλήλωνη εκμισθωτών. Φόρος ωσαύτως ετίθετο απί των ραγιάδων (υπόδουλος-τουρκ.raya) εκείνων οίτινες έτρεφον μακράν κόμην». Από το τελευταίο αυτό, έμεινε παροιμιώδης η φράση: «πλήρωσε τα μαλλιά της κεφαλής του»

ΠΡΑΣΣΕΙΝ ΑΛΟΓΑ

Όταν κάποιος σε μία συζήτηση μας λέει πράγματα με τα οποία διαφωνούμε ή μας ακούγονται παράλογα, συνηθίζουμε να λέμε: "Μα τί είναι αυτά που μου λες? Αυτά είναι αηδίες και πράσσειν άλογα!".Το "πράσσειν άλογα" λοιπόν, δεν είνα πράσινα άλογα όπως πιστεύει πολύς κόσμος, όπως τα μικρά μου πόνυ, αλλά αρχαία ελληνική έκφραση.Προέρχεται εκ του ενεργητικού απαρέμφατου του ρήματος "πράττω" ή/και "πράσσω" (τα δύο τ, αντικαθίστανται στα αρχαία και από δύο σ), που είναι το "πράττειν" ή/και "πράσσειν" και του "άλογο" που είναι ουσιαστικά το ουσιαστικό "λόγος"=λογική (σε μία από τις έννοιες του) με το α στερητικό μπροστά. Α-λογο=παράλογο =>Πράσσειν άλογα, το να κάνει κανείς παράλογα πράγματα

ΣΑΡΔΑΜ
Η λέξη δεν έχει ετυμολογική ρίζα, αλλά προέρχεται από τον αναγραμματισμό του επιθέτου Μάνδρας. Ο Αχιλλέας Μάνδρας, ηθοποιός - σκηνοθέτης, γεννήθηκε το 1875 στην Κωνσταντινούπολη και ήταν ο πρώτος που γύρισε η ελληνική κινηματογραφική ταινία. Επειδή έκανε πολλά μπερδέματα την ώρα που έπαιζε, σκέφθηκε να τα ονοματίσει. Έτσι αναγραμμάτισε το επώνυμό του και μας έδωσε μια καινούρια λέξη. Την καλλιτεχνική λέξη «Σαρδάμ»

ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ

Στην Κόρινθο, που ήταν πλούσια πόλη, γίνονταν δύο πανηγύρια, για εμπόρους απ' όλο τον κόσμο. Το καθένα είχε διάρκεια ενάμιση μήνα. Όταν την κατέκτησαν οι Φράγκοι, αυτά συνεχίστηκαν. Όσοι συμμετείχαν σ' αυτά σαν να μην τρέχει τίποτα, έλεγαν, όταν τους ρωτούσαν, που πάνε : « είμαστε για τα πανηγύρια » . Έκφραση που σήμερα επικρατεί για όσους δεν έχουν επίγνωση της σοβαρότητας μιας κατάστασης

ΤΙ ΚΑΠΝΟ ΦΟΥΜΑΡΕΙΣ
Συχνά, για κάποιον που δεν ξέρουμε τι είναι, ρωτάμε συνήθως : « τι καπνό φουμάρει; ». Η φράση αυτή δεν προέρχεται, όπως νομίζουν πολλοί, από τη μάρκα των τσιγάρων που καπνίζει, αλλά κρατάει από τα βυζαντινά ακόμη χρόνια, ίσως και πιο παλιά. Η λέξη « καπνός » έχει εδώ την αρχαία σημασία της εστίας, δηλαδή, του σπιτιού. Ο ιστορικός Π. Καλλιγάς λέει κάπου : «Οι φορατζήδες έμπαιναν εις τας οικίας των εντόπιων και ερωτούν "τι καπνό φουμάρει εδώ; Κατά την απόκριση δε έβανον τον αναλογούντα φόρον».
Όταν, λοιπόν, την εποχή εκείνη έλεγαν « καπνό », εννοούσαν σπίτι

ΜΠΑΤΕ ΣΚΥΛΟΙ ΑΛΕΣΤΕ ΚΑΙ ΑΛΕΣΤΙΚΑ ΜΗ ΔΙΝΕΤΕ

Οι Φράγκοι, που είχαν υποδουλώσει άλλοτε την Ελλάδα, έκαναν τόσα μαρτύρια στούς κατοίκους, ώστε οι Έλληνες τούς βάφτισαν «Σκυλόφραγκους».
Ό,τι είχαν και δεν είχαν, τούς το έπαιρναν, κυρίως όμως ενδιαφερόντουσαν για το αλεύρι, που τούς ήταν απαραίτητο για να φτιάχνουν ψωμί.
Κάποτε σ' ένα χωριουδάκι της Πάτρας μπήκαν μερικοί στρατιώτες σ' ένα μύλο και απαίτησαν από τον μυλωνά να τους αλέσει όλο το σιτάρι που υπήρχε εκεί, με την υπόσχεση ότι θα τού πλήρωναν τ' αλεστικά. Ο μυλωνάς ονομαζόταν Γιάννης Ζήσιμος, κι ήταν γνωστός για την παλικαριά του και την εξυπνάδα του. Όταν είδε τους Φράγκους να θέλουν να τού αρπάξουν το βιος του με το έτσι το θέλω, φούντωσε ολόκληρος. Συγκρατήθηκε, όμως, και δικαιολογήθηκε ότι δεν μπορεί μόνος του ν' αλέσει τόσες οκάδες σιτάρι. Οι στρατιώτες τού είπαν τότε ότι θα τον βοηθούσαν αυτοί. Ο Ζήσιμος τούς πέρασε στον μύλο και τούς είπε δήθεν ευγενικά: «Μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δώσετε». Ύστερα τούς κλείδωσε μέσα κι έβαλε φωτιά στο μύλο. Εκεί τούς έκαψε όλους σαν ποντίκια κι αυτός εξαφανίστηκε.

ΤΟΥ ΕΨΗΣΕ ΤΟ ΨΑΡΙ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ
Ο λαός του Βυζαντίου γιόρταζε με μεγάλη κατάνυξη και πίστη όλες τις μέρες της Σαρακοστής. Το φαγητό του ήταν μαρουλόφυλλα βουτηγμένα στο ξίδι, μαυρομάτικα φασόλια, φρέσκα κουκιά και θαλασσινά. Στα μοναστήρια, όμως, ήταν ακόμη πιο αυστηρά, αν και πολλοί καλόγεροι, που δεν μπορούσαν να κρατήσουν περισσότερο τη νηστεία, έκαναν πολλές κρυφές.αμαρτίες κι έτρωγαν αβγά ή έπιναν γάλα. Αν τύχαινε, όμως, κανένας απ' αυτούς να πέσει στην αντίληψη των άλλων -ότι είχε σπάσει δηλαδή τη νηστεία του- καταγγελλόταν αμέσως στο ηγουμενοσυμβούλιο και καταδικαζόταν στις πιο αυστηρές ποινές.
Κάποτε λοιπόν, ένας καλόγερος, ο Μεθόδιος, πιάστηκε να τηγανίζει ψάρια μέσα σε μια σπηλιά, που ήταν κοντά στο μοναστήρι. Το αμάρτημά του θεωρήθηκε φοβερό. Το ηγουμενο συμβούλιο τον καταδίκασε τότε στην εξής τιμωρία: Διάταξε και του γέμισαν το στόμα με αναμμένα κάρβουνα και κει πάνω έβαλαν ένα ωμό ψάρι, για να.ψηθεί! Το γεγονός αυτό το αναφέρει ο Θεοφάνης. Φυσικά ο καλόγερος πέθανε έπειτα από λίγο μέσα σε τρομερούς πόνους. Αλλά ωστόσο έμεινε η φράση «Μου έψησε το ψάρι στα χείλη» ή «Του έψησε το ψάρι στα χείλη»

ΜΑΣ ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΑ ΦΩΤΑ
Μια παράξενη συνήθεια στην Αγγλία ήταν να κατραμώνουν τους λαθρέμπορους. Τους κρεμούσαν στις ακτές της θάλασσας, τους άλειβαν με πίσσα και τους άφηναν εκεί να αιωρούνται βδομάδες, μήνες και χρόνια, καμιά φορά. Έβαζαν δε τις κρεμάλες σε απόσταση πάνω στους βράχους της παραλίας. Αυτή η απάνθρωπη συνήθειο κράτησε ως τα τελευταία, σχεδόν, χρόνια. Στα 1822, έβλεπε κανείς στον πύργο του Δούβρου τρεις τέτοιους κρεμασμένους. Η Αγγλία έκανε τα ίδια με τους κλέφτες, τους εμπρηστές και τους δολοφόνους. Ο Τζον Πέιvτερ, που έβαλε φωτιά στα ναυτομάγαζα του Πόρτσμουθ, κρεμάστηκε και κατραμώθηκε στα 1776. Ο αβάς Κόγερ τον ξαναείδε στα 1777. Ο Πέιντερ ήταν αλυσοδεμένος και κρεμασμένος πάνω από τα ερείπια που είχε προξενήσει ο ίδιος, τον φρεσκοπίσσωναν δε από καιρό σε καιρό, για να διατηρείται. Τέλος, τον αντικατέστησαν ύστερα από τέσσερα χρόνια.
Με τον ίδιο τρόπο οι Βυζαντινοί τιμωρούσαν πολλούς εγκληματίες, που έκαναν, όμως και χρέη φαναριών!
Τους έβαζαν, δηλαδή, φωτιά στα πόδια και τους άφηναν να καίγονται σαν λαμπάδες. Και φαίνεται πως οι δολοφόνοι ήταν πολλοί την εποχή εκείνη, αφού για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα φώτιζαν τον Κεράτιο κόλπο. Αργότερα, όμως, τους αντικατέστησαν με αληθινούς πυρσούς. Αυτοί ωστόσο, που ήθελαν να καίγονται οι εγκληματίες, έλεγαν δυσαρεστημένοι: «Μας άλλαξαν τα φώτα»

ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΙΔΑΝΕ, ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΝ ΒΑΦΤΙΣΑΝΕ

Ο Τριπολιτσιώτης Αγγελάκης Νικηταράς, παράγγειλε κάποτε του Κολοκοτρώνη -που ήταν στενός του φίλος- να κατέβει στο χωριό, για να βαφτίσει το μωρό του. Ο Νικηταράς τού παράγγειλε ότι το παιδί επρόκειτο να το βγάλουν Γιάννη, αλλά για να τον τιμήσουν, αποφάσισαν να του δώσουν τ' όνομά του, δηλαδή Θεόδωρο.
Ο θρυλικός Γέρος του Μοριά απάντησε τότε, πως ευχαρίστως θα πήγαινε μόλις θα «έκλεβε λίγον καιρό», γιατί τις μέρες εκείνες έδινε μάχες. Έτσι θα πέρασε ένας ολόκληρος μήνας σχεδόν κι ο Κολοκοτρώνης δεν κατόρθωσε να πραγματοποιήσει την υπόσχεση που είχε δώσει.
Δεύτερη, λοιπόν, παραγγελία του Νικηταρά. Ώσπου ο Γέρος πήρε την απόφαση και με δύο παλικάρια του κατέβηκε στο χωριό. Αλλά μόλις μπήκε στο σπίτι του φίλου του, δεν είδε κανένα μωρό, ούτε καμμιά προετοιμασία για βάφτιση.
Τι είχε συμβεί: Η γυναίκα του Νικηταρά ήταν στις μέρες της να γεννήσει. Επειδή όμως, ο τελευταίος ήξερε πως ο Γέρος ήταν απασχολημένος στα στρατηγικά του καθήκοντα και πως θ' αργούσε οπωσδήποτε να τους επισκεφτεί -οπότε θα είχε γεννηθεί πια το παιδi- τού παράγγελνε και τού ξαναπαράγγελνε προκαταβολικά για τη βάφτιση.
Όταν ο Κολοκοτρώνης άκουσε την.απολογία του Νικηταρά, ξέσπασε σε δυνατά γέλια και φώναξε:
- Ωχού! Μωρέ, ακόμα δεν τον είδανε και Γιάννη τον βαφτίσανε!

ΑΛΑ ΜΠΟΥΡΝΕΖΙΚΑ

Μπουρνέζικα, λοιπόν, είναι η γλώσσα που θα μιλούσαν σε κάποιο τόπο ή και θα μιλάνε ακόμα, γιατί ο τόπος αυτός πράγματι υπάρχει. Είναι σε μια περιοχή του Σουδάν, όπου ζει η φυλή Μπουρνού.
Η γλώσσα αυτή ήρθε στην Ελλάδα κατά την Επανάσταση του 1821, με την φυλή των Μπουρνού η οποία αποτελούσε τμήμα του εκστρατευτικού σώματος του Αιγύπτιου στρατηγού Ιμπραήμ.
Καθώς η αραβική γλώσσα είναι αρκετά δύσκολη και μάλιστα στις διαλέκτους της, σε μας τους Έλληνες, λοιπόν δίκαια, όσα θ' ακούγαμε από αυτούς, θα φαίνονταν «αλά μπουρνέζικα», δηλαδή ακατανόητα.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΙΝΕΙ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΕΡΝΑΕΙ

Ανάμεσα στα παλικάρια του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ξεχώριζε ένας Τριπολιτσιώτης, ο Γιάννης Θυμιούλας, που είχε καταπληκτικές διαστάσεις: Ήταν δυο μέτρα ψηλός, παχύς και πολύ δυνατός (λέγεται ότι με το ένα του χέρι μπορούσε να σηκώσει και άλογο).
Ο Θυμιούλας έτρωγε στην καθισιά του ολόκληρο αρνί, αλλά και πάλι σηκωνόταν πεινασμένος. Έπινε όμως και πολύ. Παρόλα αυτά ήταν εξαιρετικά ευκίνητος, δε λογάριαζε τον κίνδυνο κι όταν έβγαινε στο πεδίο της μάχης, ο εχθρός μόνο που τον έβλεπε, τρόμαζε στη θέα του. Πολλοί καπεταναίοι, μάλιστα, όταν ήθελαν να κάνουν καμιά τολμηρή επιχείρηση, ζητούσαν από τον Κολοκοτρώνη να τους τον.δανείσει!
Κάποτε ωστόσο, ο Θυμιούλας, μαζί με άλλους πέντε συντρόφους του, πολιορκήθηκαν στη σπηλιά ενός βουνού. Και η πολιορκία κράτησε κάπου τρεις μέρες. Στο διάστημα αυτό, είχαν τελειώσει τα λιγοστά τρόφιμα που είχαν μαζί τους οι αρματολοί και ο Θυμιούλας άρχισε να υποφέρει αφάνταστα. Στο τέλος, βλέποντας ότι θα πέθαινε από την πείνα, αποφάσισε να κάνει μια ηρωική εξόρμηση, που ισοδυναμούσε με αυτοκτονία. Άρπαξε το χαντζάρι του, βγήκε από τη σπηλιά και με απίστευτη ταχύτητα, άρχισε να τρέχει ανάμεσα στους πολιορκητές, χτυπώντας δεξιά και αριστερά. Ο εχθρός σάστισε, προκλήθηκε πανικός και τελικά τρόμαξε και το 'βαλε στα πόδια. Έτσι, γλίτωσαν όλοι τους.
Ο Θυμιούλας κατέβηκε τότε σ' ένα ελληνικό χωριό, έσφαξε τρία αρνιά και τα σούβλισε. Ύστερα παράγγειλε και του έφεραν ένα «εικοσάρικο» βαρελάκι κρασί κι έπεσε με τα μούτρα στο φαγοπότι. Φυσικά, όποιος χριστιανός περνούσε από κει, τον φώναζε, για να τον κεράσει. Πάνω στην ώρα, έφτασε και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ρώτησε να μάθει, τι συμβαίνει.
- Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει! απάντησε ο προεστός του χωριού.
Όπως λένε, αυτή η φράση, αν και παλιότερη, έμεινε από αυτό το περιστατικό. Παραπλήσια είναι και η αρχαιότερη έκφραση: «Αυτός αυτόν αυλεί»

ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ ΜΟΥ, ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΟΥ
Η παροιμιώδης αυτή έκφραση, οφείλεται σε έναν Κρητικό, που ονομάζονταν Παντελής Αστραπογιαννάκης.
Όταν οι Ενετοί κυρίευσαν τη Μεγαλόνησο, αυτός πήρε τα βουνά μαζί με μερικούς τολμηρούς συμπατριώτες του. Από εκεί κατέβαιναν τις νύχτες και χτυπούσαν τους κατακτητές μέσα στα κάστρα τους.
Για να δίνει, ωστόσο, κουράγιο στους νησιώτες, τους υποσχόταν ότι θα ελευθέρωναν γρήγορα την Κρήτη.
Με το σήμερα, όμως, και με το αύριο, ο καιρός περνούσε και η κατάσταση του νησιού αντί να καλυτερεύει, χειροτέρευε.
Οι Κρητικοί άρχισαν ν' απελπίζονται. Μα ο Αστραπογιαννάκης δεν έχανε το θάρρος του, εξακολουθούσε να τους δίνει ελπίδες για σύντομη απελευθέρωση. Οι συμπατριώτες του, όμως, δεν τα πίστευαν πια. Όταν, λοιπόν, το ασύγκριτο εκείνο παλικάρι πήγαινε να τους μιλήσει, όλοι μαζί του έλεγαν: «Ξέρουμε τι θα πεις. Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μoυ!».

ΤΑ ΒΡΗΚΕ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙΑ
Η προέλευση της φράσης ανάγεται σε ένα πραγματικό γεγονός, που έλαβε χώρα κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα από μια μονομαχία.
Εκατό χρόνια μετά το πάρσιμο του φρουρίου της Ακροκορίνθου από το Λέοντα το Σγουρό, οι Φράγκοι γιόρτασαν στην Κόρινθο με μεγάλη τελετή αυτή την επέτειο. Οι ευγενείς έκαναν ιππικούς αγώνες κάτω από τα βλέμματα των ωραίων γυναικών. Νικητές ξεχώρισαν δυο: Ο Ελληνογάλλος δούκας των Αθηνών Γουίδος -μόλις 20 χρονών- και ο Νορμανδός Μπουσάρ, φημισμένος καβαλάρης και οπλομάχος.
Εκείνη την ημέρα κάλεσε σε μονομαχία ο «Μπάιλος» του Μορέα, Νικόλαος Ντε Σαιντομέρ, τον παλατίνο της Κεφαλλονιάς Ιωάννη, που φοβήθηκε τη δύναμη του αντιπάλου του κι αρνήθηκε να χτυπηθεί με την πρόφαση ότι το άλογό του ήταν αγύμναστο. Αλλά ο Μπουσάρ τον ντρόπιασε μπροστά σε όλους, γιατί ανέβηκε πάνω σ' αυτό το ίδιο το άλογο κι έκανε τόσα γυμνάσματα, ώστε να κινήσει το θαυμασμό των θεατών. Ύστερα, καλπάζοντας γύρω από την κονίστρα, φώναξε δυνατά: «Να το άλογο που μας παρέστησαν αγύμναστο».
Αυτό βέβαια, ήταν αρκετό για να προκαλέσει το θανάσιμο μίσος του Ιωάννη, ο οποίος έστειλε κρυφά έναν υπηρέτη του για να αλλάξει τα δυο ξίφη του Μπουσάρ με δυο πανομοιότυπα, αλλά ξύλινα, αυτά δηλαδή που είχαν για να γυμνάζονται οι αρχάριοι. Τα ξύλινα αυτά ξίφη τα ονόμαζαν «μπαστέν» και οι Έλληνες τα έλεγαν «μπαστούνια».
Όταν ο υπηρέτης κατάφερε να τα αλλάξει, ο Ιωάννης κάλεσε τον Μπουσάρ αμέσως σε μονομαχία. Ανύποπτος εκείνος τράβηξε το πρώτο ξίφος του και το βρήκε ξύλινο. Τραβά και το δεύτερο, κι αυτό «μπαστούνι». Και τα δυο τα βρήκε «μπαστούνια». Ο Ιωάννης κατάφερε τότε να τον τραυματίσει θανάσιμα στο στήθος.
Από τότε έμεινε η φράση: «Τα βρήκε μπαστούνια» και φυσικά δεν έχει σχέση με τα τραπουλόχαρτα ή τα μπαστούνια που γνωρίζουμε

ΤΟΥ ΚΟΥΤΡΟΥΛΗ Ο ΓΑΜΟΣ

«Έγινε του Κουτρούλη ο γάμος» ή «Έγινε του Κουτρούλη το πανηγύρι» λέμε οι νεότεροι Έλληνες όταν πρόκειται για θορυβώδη συνάθροιση ή μεγάλη ακαταστασία.
Ποιος είναι όμως αυτός ο Κουτρούλης και γιατί ο γάμος του να γίνει παροιμιώδης;
Ο καβαλλάριος (ιππότης) Ιωάννης ο Κουτρούλης, που πιθανώς ζούσε στη Μεθώνη, συγκατοίκησε με γυναίκα που είχε φύγει από το συζυγικό σπίτι μετά από σκάνδαλο, όπως φαίνεται. Η μη νόμιμη αυτή συγκατοίκηση τράβηξε την προσοχή της εκκλησίας, η οποία αφόρισε τη γυναίκα.
Πέρασαν εν τω μεταξύ δεκαεφτά χρόνια, και ο Κουτρούλης, μη εννοώντας να απομακρυνθεί από τη γυναίκα, πάντοτε προσπαθούσε να του επιτραπεί να την παντρευτεί νόμιμα. Πόσο μεγάλο θα ήταν το σκάνδαλο, και επομένως πόσο γνωστό στη μικρή κοινωνία της Μεθώνης, ο καθένας το φαντάζεται.
Ο νόμιμος και πρώτος σύζυγος που αντιδρούσε, για δεκαεφτά χρόνια βασάνιζε τον Κουτρούλη.
Τα πράγματα όμως μεταβλήθηκαν το Μάιο του 1394. Ο Πατριάρχης Αντώνιος ο Δ', στον οποίο η αφορισθείσα παρουσίασε διαζύγιο που είχε γίνει επί του εν τω μεταξύ αποθανόντος επισκόπου Μεθώνης Καλογεννήτου, με το οποίο ο γάμος θεωρούνταν νομίμως διαλελυμένος, αναγνώρισε το δίκιο της και με γράμματά του και προς τον μητροπολίτη Μονεμβασίας και τον επίσκοπο Μεθώνης επίτρεψε την με τις ευχές της εκκλησίας τέλεση του γάμου, εάν όμως αποδεικνυόταν ότι ο Κουτρούλης δεν είχε καμιά ιδιαίτερη σχέση με τη γυναίκα, με την οποία συγκατοικούσε, για όσο αυτή ζούσε με τον πρώτο σύζυγό της.
Τι αποδείχτηκε δεν ξέρουμε. φαίνεται όμως ότι η ανάκριση των ιεραρχών πιστοποίησε την αθωότητα του Κουτρούλη και έτσι ο γάμος έγινε. Αν θα γίνει ή όχι ο γάμος, συζητιόταν για δεκαεφτά ολόκληρα χρόνια, και όταν επιτέλους έγινε, έγινε το ζήτημα της ημέρας. Στα στόματα των γυναικών και των περιέργων θα περιφερόταν αναμφίβολα η φράση «'Έγινε του Κουτρούλη ο γάμος», όπου όλη η σπουδαιότητα έπεφτε στο ρήμα «έγινε».
Κατά το γάμο ωστόσο, που μάλλον πανηγύρι ήταν, είναι φυσικό να έγινε έκτακτο και εξαιρετικό γλέντι, αφενός μεν σε πείσμα του πρώτου συζύγου, αφετέρου δε για ικανοποίηση του πολύπαθου και καταξοδεμένου δεύτερου συζύγου, ο οποίος δεν ήταν κάποιος άγνωστος, ήταν ο εξαιτίας των γεγονότων διαβόητος καβαλλάριος Ιωάννης Κουτρούλης.
Στη φράση κατόπιν «Έγινε του Κουτρούλη ο γάμος» τονιζόταν όχι πλέον η λέξη «έγινε», αλλά η γενική «του Κουτρούλη», η οποία έγινε συνώνυμη με το «θορυβωδώς» και η οποία είναι σήμερα η ιδιαίτερη λέξη όλης της φράσης.
Η φράση έγινε ευρύτατα γνωστή στα νεότερα χρόνια και μέσα από το ομώνυμο σατιρικό θεατρικό έργο του Αλέξανδρου Ρίζου-Ραγκαβή (1845), με το οποίο σατιρίζει και στηλιτεύει τα πολιτικά ήθη της εποχής του Όθωνα.


ΑΛΛΑΞΕ Ο ΜΑΝΩΛΙΟΣ ΚΑΙ ΕΒΑΛΕ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΟΥ ΑΛΛΙΩΣ
Στους χρόνους του Όθωνα, υπήρχε ένας γνωστός κουρελιάρης τύπος: Ο Μανώλης Μπατίνος.
Δεν υπήρχε κανείς στην Αθήνα που να μην τον γνωρίζει, μα και να μην τον συμπαθεί.
Οι κάτοικοι του έδιναν συχνά κανένα παντελόνι ή κανένα σακάκι, αλλά αυτός δεν καταδέχονταν να τα πάρει, γιατί δεν ήταν ζητιάνος.
Ήταν.ποιητής, ρήτορας και φιλόσοφος (έτσι πίστευε). Στεκόταν σε μια πλατεία και αράδιαζε ότι του κατέβαινε.
Κάποτε λοιπόν έτυχε να περάσει από εκεί ο Ιωάννης Κωλέττης.
Ο Μανώλης Μπατίνος τον πλησίασε και τον ρώτησε, αν έχει το δικαίωμα να βγάλει λόγο στη Βουλή.
Ο Κωλέττης του είπε ότι θα του έδινε ευχαρίστως άδεια αν πέτουσε απο πάνω του τα παλιόρουχα που φορούσε κι έβαζε άλλα.
Την άλλη μέρα ο Μανώλης παρουσιάστηκε στην πλατεία με τα ίδια ρούχα, αλλά τα είχε γυρίσει ανάποδα και φορούσε τα μέσα έξω.
Ο κόσμος τον κοιτούσε έκπληκτος.
Και τότε άκουσε αυτούς τους στίχους απο το στόμα του Μανώλη Μπατίνου:
«Άλλαξε η Αθήνα όψη,
σαν μαχαίρι δίχως κόψη,
πήρε κάτι απ' την Ευρώπη
και ξεφούσκωσε σαν τόπι.
Άλλαξαν χαζοί και κούφοι
και μας κάναν κλωτσοσκούφι.
Άλλαξε κι ο Μανωλιός
κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς».

ΚΑΤΑ ΦΩΝΗ ΚΙ Ο ΓΑΪΔΑΡΟΣ

Οι Φαραώ είχαν γαϊδάρους εξημερωμένους, που τους χρησιμοποιούσαν με τον ίδιο τρόπο, που τους χρησιμοποιούμε κι εμείς σήμερα.
Οι αρχαίοι, τους θεωρούσαν σαν σύμβολο πολλών αρετών και σαν ιερά ζώα.
Θεωρούσαν μάλιστα, πως όταν ένας γάιδαρος γκάριζε, προτού αρχίσει μια μάχη, οι Θεοί τους προειδοποιούσαν για την νίκη. Ήταν δηλαδή ένας καλός οιωνός.
Κάποτε ο Φωκίωνας ετοιμαζόταν να επιτεθεί στους Μακεδόνες του Φιλίππου, αλλά δεν ήταν τόσο βέβαιος για το αποτέλεσμα, επειδή οι στρατιώτες του ήταν λίγοι.
Τότε αποφάσισε να αναβάλει για λίγες μέρες την επίθεση, ώσπου να του στείλουν τις επικουρίες, που του είχαν υποσχεθεί οι Αθηναίοι.
Πάνω όμως, που ήταν έτοιμος να διατάξει υποχώρηση, άκουσε ξαφνικά το γκάρισμα ενός γαϊδάρου απ' το στρατόπεδό του.
- Κατά φωνή κι ο γάιδαρος! αναφώνησε ενθουσιασμένος ο Φωκίωνας.
Έτσι διέταξε ν' αρχίσει η επίθεση, με την οποία νίκησε τους Μακεδόνες.
Από τότε ο λόγος έμεινε, και τον λέμε συχνά, όταν βλέπουμε ξαφνικά κάποιον γνωστό ή φίλο μας, που δεν τον περιμέναμε.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΕΡΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΚΑΝΕΛΛΑ

Ίσως η χαρακτηριστικότερη πρόταση για την περιγραφή της ασυναρτησίας. Σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες, η πραγματική μορφή της φράσης είναι: "Από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή καν' έλα'', που σημαίνει: έρχομαι από την Κωνσταντινούπολη και σε προσκαλώ να έρθεις στην κορυφή. Αποτελούσε μήνυμα των Σταυροφόρων, όταν επέστρεφαν από την κατακτημένη πλέον Κωνσταντινούπολη και καθόριζαν ως σημείο συνάντησης τους την κορυφή του λόφου. Όσο για την συνέχεια της φράσης...
"και βγάζω το καπέλο μου να μη βραχεί η ομπρέλα μου", φαίνεται ότι αποτελεί νεότερη προσθήκη όσων δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι σχέση είχε η Πόλη με την κανέλα

ΔΕ ΧΑΡΙΖΩ ΚΑΣΤΑΝΑ
Στα 1826 ο Ιμπραήμ έστειλε κατασκόπους του στην απόρθητη Μάνη, ντυμένους καστανάδες. Αυτοί για να πληροφορηθούν από τις γυναίκες και τα παιδιά που βρίσκονταν οι άντρες τους, άρχισαν να χαρίζουν τα κάστανα αντί να τα πουλάνε. Υποψιασμένοι οι ντόπιοι τους έπιασαν και τους ανάγκασαν να πουν την αλήθεια.
Όταν οι κατάσκοποι ρώτησαν για την τύχη τους, οι Μανιάτες αποκρίθηκαν: "Εμείς δεν χαρίζουμε κάστανα", δηλαδή θα σας τιμωρήσουμε

ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΤΑ ΛΑΧΑΝΑ
Την φράση «σπουδαία τα λάχανα» (εναλλακτικά και «σιγά τα λάχανα»), τη χρησιμοποιούμε σήμερα ειρωνικά, όταν θέλουμε να δηλώσουμε την δυσανάλογη αξία που προσδίδεται σε κάτι, σε σχέση με την πραγματική του αξία.
Χρησιμοποιείται δηλαδή απαξιωτικά.
Προήλθε από το εξής περιστατικό:
Σε κάποιο χωριό, πριν από το 1821, πέρασε ο απεσταλμένος τού Μπέη, για να εισπράξει τη «δεκάτη». Η δεκάτη ήταν κι αυτή μία από τις πολλές φορολογίες τών χρόνων εκείνων. Όλοι όμως οι χωρικοί τού απάντησαν πως δεν είχαν να πληρώσουν τον φόρο, γιατί τα λάχανά τους (λάχανα ήταν η παραγωγή τους) έμεναν απούλητα. Τότε ο φοροεισπράκτορας τούς είπε πως θα έστελνε ζώα και ανθρώπους, για να φορτώσει τα λάχανα και έτσι να «πατσίζανε» με το χρέος τους. Έτσι και έγινε.
Από τότε, έμεινε να λένε οι χωρικοί (προφανώς ειρωνικά): «Σπουδαία τα λάχανα», όταν επρόκειτο να «πατσίσουν» τούς οφειλόμενους φόρους, με λάχανα

FW: Πρθ: Πρθ: Prasina aloga joke

Κάθεται ο σύζυγος και διαβάζει αμέριμνος την εφημερίδα του,

όταν ξαφνικά τον πλησιάζει η γυναίκα του και του ρίχνει ένα χαστούκι. -       

Τι κάνεις, παιδί μου, είσαι τρελή; Τι σου έκανα; -    

Βρήκα στο σακάκι σου αυτό το χαρτάκι με γραμμένο πάνω το όνομα Μιράντα

και έναν αριθμό, του λέει έξαλλη εκείνη. -       

Μωράκι μου, παρεξήγησες. Μιράντα ήταν το όνομα του αλόγου στο οποίο στοιχημάτισα χθες στον ιππόδρομο και τα νούμερα από κάτω είναι ο αριθμός του λαχείου. -       

Αχ αγάπη μου, είμαι μια τρελή. Χίλια συγνώμη! Την άλλη μέρα ο σύζυγος διαβάζει πάλι την εφημερίδα του, όταν έρχεται η γυναίκα του και τον χτυπάει στο κεφάλι με ένα τηγάνι. -       

Καλά, το έχεις χάσει τελείως; Τι έπαθες πάλι; -   

Τηλεφώνησε το άλογο.

 

FW: Πρθ: Fwd: Fw:

1.Στο σούπερ μάρκετ...

-Κόψτε μου ένα τέταρτο τυρί για τοστ! λέει ο πελάτης στην ξανθιά υπάλληλο.

-Μάλιστα,του λέει εκείνη κι αρχίζει να κόβει,να κόβει να κόβει ασταμάτητα...

-Εεε,φτάνει! της λέει ο πελάτης.

-Μα ένα τέταρτο δε μου ζητήσατε,του λέει η ξανθιά.

-Ναι..

-Ε,τότε έχω άλλα δέκα λεπτά να κόψω!

 

2.Ήταν μια ξανθιά και στον δρόμο της είδε έναν παπαγάλο και σκεφτόταν τι να τον κάνει. Έρχεται ένας αστυνόμος και την ρωτάει:

-Γιατί είστε εδώ όλη μέρα;

-Βρήκα αυτόν τον παπαγάλο και δεν ξέρω τι να τον κάνω.

-Να τον πάτε στο ζωολογικό κήπο.

-Τέλεια ιδέα!

Την επόμενη μέρα ο αστυνόμος βλέπει παλι τον παπαγάλο

με την ξανθιά.

- Κυρία μου, δεν σας είπα να τον πάτε στο ζωολογικό κήπο;

- Στον κήπο τον πήγα χθες. Σήμερα θα τον πάω σινεμά.

 

3.Μια ξανθιά είναι στο μπαλκόνι και φωνάζει τον άνδρα της:

- Αγάπη μου, έλα αμέσως!

- Τί συμβαίνει καλή μου;

- Δες, δύο τύποι μόλις μας έκλεψαν το αυτοκίνητο maV!

- Πώπώ! Μήπως πρόλαβες να δεις ποιοί ήταν;

- Όχι... αλλά πήρα τον αριθμό του αυτοκινήτου!

 

 

4.Η φίλη της ξανθιάς:

- Έλα μέσα χιονίζει

Και η απάντηση:

-Σιγά και έξω χιονίζει...

 

 

5.Μπαίνουν δύο ξανθιές σε ένα ταξί. Ρωτάει ο ταξιτζής

- Πού πάμε;

και λέει η μία ξανθιά στην άλλη:

- Τί, θα έρθει και αυτός μαζί μας;

 

 

6.H ξανθιά ρωτάει τον άντρα της:

- Γιώργο, που είναι τα παιδιά;

- Στα αγγλικά, αγάπη μου.

- George, where are the kids?

 

 

 

7.Μια ξανθιά οδηγούσε το αμάξι για να πάει στην δουλειά της. Κάποια στιγμή φτάνει σε ένα κόκκινο φανάρι και σταματάει. Εκεί που περιμένει έρχεται ένας Πακιστανός να καθαρίσει τα τζάμια.

Μόλις είχε πλύνει το αμάξι της, και έτσι του κάνει αρνητικό νόημα και του δίνει 50 λεπτά.

Εκείνος της λέει σε σπαστά ελληνικά:

- Ευχαριστώ κυρία, είστε πολύ όμορφη!

Ανάβει πράσινο το φανάρι και συνεχίζει την διαδρομή της.

Στο επόμενο φανάρι εμφανίζεται πάλι ο ίδιος Πακιστανός, πάει πάλι να της καθαρίσει το τζάμι και ακολουθεί η ίδια διαδικασία.

Στο επόμενο φανάρι πάλι ο ίδιος Πακιστανός και γίνονται πάλι τα ίδια.

Επαναλαμβάνεται αυτό καμιά δεκαριά φορές.

Αφού φτάνει ένα ακόμα κόκκινο φανάρι η ξανθιά βλέπει τον ίδιο Πακιστανό, του κάνει νόημα να πλησιάσει και του λέει:

- Αν σου δώσω 10 ευρώ, θα μου πεις πως το κάνεις και εμφανίζεσαι σε όλα τα φανάρια;

- Αν μου δώσετε 10 ευρώ, λέει ο Πακιστανός χαμογελώντας, θα σας πω και πως να βγείτε από την πλατεία!

 

 

8.Ήταν ένας τυφλός και μπήκε κατά λάθος σε ένα bar για γυναίκες. Κάθεται και νομίζοντας ότι μιλάει στο barman λέει:

"Φίλε, να σου πω το τελευταίο ανέκδοτο για ξανθιές;"

Τον ακούει μια γυναίκα που καθόταν πιο δίπλα και του λέει:

"Φίλε, πριν πεις το ανέκδοτο πρέπει να σου πω 5 πράγματα:

1) η bar woman είναι ξανθιά,

2) η σερβιτόρα είναι ξανθιά,

3) η κοπέλα που κάθεται αριστερά σου είναι 1.90, ξανθιά και έχει μαύρη ζώνη στο καράτε,

4) η κοπέλα που κάθεται δεξιά σου είναι ξανθιά και μόλις προχθές αποφυλακίστηκε για φόνο και...

5) ...κι εγώ είμαι ξανθιά...

Λοιπόν, θέλεις να πεις ακόμη το ανέκδοτό σου;"

Και τότε της απαντάει ο τυφλός:

"Ε, άστο... άμα είναι να το εξηγώ 5 φορές..."

 

 

9.Μία ξανθιά τηλεφωνεί σε μια πιτσαρία στις 2 η ώρα το ξημέρωμα για να κάνει μια παραγγελία.

- Λυπάμαι κυρία μου, της λέει ο καταστηματάρχης. Τώρα κλείνουμε.

Και κείνη:

- Κλείνετε; Τότε γιατί λέτε ότι στις δύο δίνετε μία πίτσα δώρο?

 

10.Μια ξανθιά κάθεται σε μια ταράτσα και κοιτάζει κάτω την πλατεία. Απο εκεί ψηλά της φαίνονται όλα τόσο μικρά που απορεί. Βλέπει έναν κύριο να κόβει βόλτες στην πλατεία και της φαίνεται παράξενο που είναι τόσος δα.

Πάει στον 6ο όροφο και κοιτάει τον άντρα, τον βλέπει λίγο πιο μεγάλο, πάει στον 5ο και ο άντρας πάλι φαίνεται πώς μεγάλωσε. Πάει στον 4ο, στον 3ο, στον 2ο, στον 1ο και ο άντρας όλο και φαίνεται πιο μεγάλος.

Στο ισόγειο, πια ο άντρας φαινόταν γύρω στο 1.20, τον πλησιάζει και όσο μικραίνε η απόσταση που τους χώριζε όλο φαινόταν πιο ψηλός μέχρι που τον φτάνει και τον βλέπει ότι είναι κανονικός άντρας γύρω στο 1.80.

Όλο χαρά τον αγκαλιάζει και τον φιλάει.

Ο άγνωστος άντρας κοιτάζει απορημένος:

- "Με ξέρεις;" ρωτάει την ξανθιά.

- "Ε, πώς δε σε ξέρω, καλέ! Απο τόσο δα μικρούλι σε ξέρω!"

 

 

11.Γιατί οι ξανθιές φυλάνε τις δισκέτες τους σε σακουλάκια;

Για να μην κολλήσουν ιό.

 

 

12.Τι κάνει μια ξανθιά στην έρημο?

- ξεσκονίζει.

 

 

13.Τι κάνει μια ξανθιά σε ένα νεκροταφείο?

-Ψάχνει σκελετό για τα γυαλιά της!!!

 

 

14.Πάει μια ξανθία σε ένα μαγαζί και λέει:

<< Πόσο κάνει αυτή η τηλεόραση;>>

Και ο καταστηματάρχης:

<<Κυρία μου δεν πουλάμε πράγματα σε ξανθιές>>

Πάει την επόμενη φορά η ξανθία με μία κόκκινη περούκα και ξανακάνει την ίδια ερώτηση και ο καταστηματάρχης

<<Κυρία μου δεν πουλάμε σε ξανθιες>>!

Ξαναπάει η ξανθία με μία μαυρή περούκα ρωτάει την ίδια ερώτηση και ο καταστηματάρχης

<<Κυρία μου δεν πουλάμε σε ξανθιές>>

και του λέει η ξανθία:

<<Πώς καταλαβαίνετε ότι είμαι ξανθιά;>>

Και ο καταστηματάχης:

<<Μα κυρία μου αύτο που ζητάτε δεν είναι τηλεόραση αλλά φούρνος μικροκυμάτων>>!!

 

15.Είναι 2 ξανθιές και συστήνοντε:

-Πως είπες το όνομά σου;

-Δήμητρα!

-Και πως σε φωνάζουνε?

-ΔΗΜΗΤΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!

 

 

16.Πώς ξέρεις ότι ένα fax έχει σταλεί από ξανθιά;

Έχει γραμματόσημο.