FW: PEOPLE... (υπέροχο μεσα σε 5 μόνο γραμμές!!!!)

 

 

Οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν για να αγαπηθούν.
Τα πράγματα δημιουργήθηκαν για να χρησιμοποιηθούν.
Ο λόγος που ο κόσμος είναι μέσα σε ένα χάος, είναι γιατί τα πράγματα έχουν αγαπηθεί και οι άνθρωποι έχουν χρησιμοποιηθεί !!!

Ελληνικές παροιμίες και γνωμικά

 

 Ελληνικές παροιμίες και γνωμικά που δεν μας έμαθαν ποτέ στο σχολείο


 

Αν λέγονταν μεγαλόφωνα, από ραδιοφώνου λόγου χάρη, το μόνο που θα ακούγατε θα ήταν ατέλειωτα «μπιπ», άντε πού και πού και ορισμένες γνώριμες λέξεις. Στον γραπτό λόγο τα πράγματα είναι πιο βολικά...

Διαβάστε και αποστηθίστε:

Εδώ γαμάν αρσενικούς και συ γυρεύεις νύφη.

Καράβι που αργεί, σκατά είναι φορτωμένο.

Όποιος πηδάει πολλά παλούκια, το ένα μπαίνει στον κώλο του.

Παρακαλετό μουνί, ξινό γαμήσι.

Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά και το γουρούνι τ' αρχίδια.

Πολλά μουνιά τριγύρω μου, στον πούτσο μου κανένα.

Το μουνί και το χταπόδι, όσο το χτυπάς απλώνει.

Το μουνί και το πριόνι, όποιος δεν τα ξέρει ιδρώνει.

Το ράσο θέλει καλοπέραση κι η πουτανιά φτιασίδια.

Τον κώλο βάζεις μάγειρα, σκατά θα μαγειρέψει.

Της γυναίκας ο καημός: λούσα, πούτσα και χορός.

Σαν δεις καράβι στο βουνό, μουνί θα το 'χει σύρει.

Τον Τούρκο φίλεψέ τον, τον κώλο σου φύλαξέ τον.

Η πουτάνα σαν γεράσει γίνεται καλόγρια.

Οι πουτάνες κι οι τρελές, έχουν τις τύχες τις καλές.

Κάνε Γιάννο μ' τη δουλειά σου, κι ύστερα και πάλι θειά σου.

Για να γίνεις ηγούμενος, πρέπει να σε πηδήξει ο προηγούμενος.

Αλλού με τρίβεις δέσποτα κι αλλού έχω εγώ το πόνο.

Να 'μουν το Μάη γάιδαρος, τον Αύγουστο κριάρι, όλους τους μήνες κόκορας και γάτος το Γενάρη.

Άντρας ο καλύτερος τσάχειλας και μύταρος.

Το συχνό σμίξιμο φέρνει και το μπήξιμο.

Η κότα και η γυναίκα τρώγονται με το χέρι.

Το πολύ το πηγαινέλα την τρελαίνει την κοπέλα.

Οι όψιμες θέλουν βροχές κι οι πρώιμες δροσούλες.

Εκεί που βγάζεις το ψωμί σου, μη βάζεις το καυλί σου.

Φάε λάδι και έλα βράδυ.

Γαμώ τον κούκο και βγαίνει αηδόνι.

Χήρας κώλος που πονάει, άλλα πράματα ζητάει.

Τρίχα από μουνί τραβάει καράβι.

Και για το τέλος μία ακόμη bonus δια στόματος Κομφούκιου, άσχετου μεν προς την ελληνική παράδοση, αλλά τόσο καλοδιατυπωμένη που θα ήταν κρίμα να μην γνωστοποιηθεί:

Όταν ο Κόκκινος Ποταμός είναι πλημμυρισμένος, πάρε το λασπωμένο μονοπάτι......(τόπιασες το υπονοούμενο)

Παλιό αλλά καλό, και όπως ξέρετε, η επανάληψη μήτηρ της παθήσεως...

Λίγο γέλιο!

Απέσυραν τους τηλεφωνικούς θαλάμους και δεν έχει που να αλλάξει ο σούπερμαν. ΑΛΗΤΕΣ Ο μόνος τρόπος για να μαγειρέψω «έξυπνες συνταγές σε 15 λεπτά» είναι να μην αργήσει το delivery. Το χασμουρητό είναι ο τρόπος του οργανισμού να σου πει «Εχεις 15% μπαταρία». Πάω να συνδεθώ στο ίντερνετ του γείτονα. Είναι κλειδωμένο και το  έχει ονομάσει σε «Πετρέλαιο δεν έχεις και τώρα ούτε ίντερνετ, καλό χειμώνα». Οι μόνοι που αναγνωρίζουν ότι έχω πλάκα είναι οι οδοντίατροι. Αυτό που όλη μέρα δεν σκέφτομαι τίποτα και με το που πέφτω για ύπνο σκέφτομαι τα πάντα πρέπει να σταματήσει. Οταν έχει περίοδο μια γυναίκα μην της μιλάς. Κι όταν έχει νεύρα μην της μιλάς. Γενικά μη μιλάς. Αλλά βέβαια, τέτοιο γουρούνι είσαι που δε μιλάς. Έχω πατήσει τόσες φορές «αναβολή αφύπνισης» στο ξυπνητήρι του κινητού που στο τέλος θα εμφανίσει μήνυμα που θα λέει «γάμησέ το φιλαράκι, κοιμήσου». Όταν βαριέμαι, πάω σε Pet Shop και μαθαίνω τους παπαγάλους να βρίζουν. Πήγα στο περίπτερο να πάρω τον Ελεύθερο Τύπο και μου είπαν ότι παντρεύτηκε. Η τελευταία γυναίκα που μου μίλησε αισθησιακά, ήταν αυτή του GPS.. Δεν είναι οτι έχω καιρό να γκομενίσω, απλά μου έγραψε χθες μια σε μήνυμα «babe» και εγώ κατάλαβα «μπάμπη». Μου μιλάει η γυναίκα μου. Λέει, λέει, λέει και ξανά λέει.. Κουνώ καταφατικά το κεφάλι μου, ο χρόνος θα δείξει σε τι μαλακίες έχω συμφωνήσει.. Eγώ πριν ανεβώ στην ζυγαριά γδύνομαι για να μην έχω περιττά βάρη. Λογικό δεν είναι; Kι όμως η φαρμακοποιός πάντα τσαντίζεται όταν το κάνω. Που θα με πεις εμένα ανώμαλo και ότι σε παρακολουθώ με κιάλια. Πήγαινε πρώτα πάρε αφρόλουτρο που σου έχει τελειώσει εδώ και 3 μέρες και μετά μιλάς. Aυτή η Max Factor, που κάνει τις βλεφαρίδες να φαίνονται 2 φορές πιο μακριές & παχιές, ξέρετε αν βγάζει και προφυλακτικά;;; Όταν τελειώνουν το άγριο σεξ οι διπλανοί βγαίνω στο μπαλκόνι με το μποξεράκι και κάνω τσιγάρο για να νομίζουν οι γείτονες ότι πηδούσα εγώ. Όλοι είμαστε σε σχέση, αλλά δεν το ξέρουμε... Πχ εγώ είμαι πιο χοντρός σε σχέση με πέρυσι... Φήμες λένε ότι υπάρχει άνθρωπος που μετά τις διαφημίσεις του Star θυμόταν ποια ταινία έβλεπε. Κάθε φορά που η μάνα μου θέλει να της κατεβάσω το μίξερ από το ράφι, μεταμορφώνομαι από "2 μέτρα γάιδαρος" σε "2 μέτρα παλικάρι". Φανταστείτε ο James Bond να ήταν Ισπανός.. Μy name is Bond. James Diego Hose Francisco de Paulo Huan Maria de los Remedios Bond..... Εσείς που δε λέτε "μιλάω στο κινητό", αλλά "μιλάω στο άιφον/μπλάκμπερι", να το κάνετε με όλες τις συσκευές. Π.χ. "άνοιξα το pitsos να φάω κάτι". Hθελα γιαούρτι με ζάχαρη.....μπερδεύτηκα και έριξα αλάτι.  Eε, μη πάει χαμένο, έβαλα αγγούρι, σκόρδο και τώρα ψήνω δυο μπριζόλες Οι π@@@ανες οι κάλτσες το πρωί στο συρτάρι όλες φαίνονται μαύρες.. Μετά στη δουλεια αρχίζουν και εκδηλώνονται... μπλε η μία, καφέ η άλλη. - Πόσο καιρό έχεις να πας με γυναίκα; - Που; Tι είναι ένας παπάς πάνω σε έναν άλλο παπά? Ξερή... Κακώς έκραξα την δικιά μου ότι δεν ξέρει να μαγειρεύει... Μια χαρά τσουρέκια μου τα 'κανε.... Εσείς που κάνετε πως δεν μας βλέπετε, καλά κάνετε, γιατί ούτε εμείς θέλουμε να σας χαιρετίσουμε. Εξαφανίστηκε ο παππούς, αλλά ξαναγύρισε. Ήταν Silver Aller-retour. Όταν με παίρνουν στο σταθερό του σπιτιού και με ρωτάνε "που είσαι;" Τους λέω "κλείσε οδηγάω θα σε πάρω σε λίγο". Και εκεί που οδηγάω, βγάζει σηματάκι με θαυμαστικό. Λογικά είναι τα συγχαρητήρια για την οδήγηση μου... Αυτό που τα μηχανήματα στις τουαλέτες, αν δεν τα χαιρετήσεις δεν σου δίνουν χαρτί, πόσο κομπλεξικό... Ξυπναω το βράδυ με μια τρελη λιγουρα για γλυκό... Ανοίγω το ψυγείο... Μμμμμ κουτί απο ζαχαροπλαστείο.... Ανοίγω το κουτί.... Αυγα απο το χωριό...;;; ΤΡΕΛΛΑΝΕ ΜΑΣ Κ ΑΛΛΟ ΓΙΑΓΙΑ...ΜΠΟΡΕΊΣ. Δεν πίστευα σε θαύματα μέχρι που ο ντελιβεράς έφερε καταλάθος ένα πιτόγυρο παραπάνω. Αν δε σου έχει διπλώσει η σαγιονάρα κατεβαίνοντας σκάλες, δεν ξέρεις τι πάει να πει κίνδυνος. Αν η Εύα θυσίασε τον επίγειο παράδεισο ολόκληρης της ανθρωπότητας για ένα μήλο... δεν τολμώ να φανταστώ τι θα έκανε για ένα αγγούρι...

 

FW: Η ΔΙΑΙΤΑ ΘΕΛΕΙ ΧΙΟΥΜΟΡ...

 

 

 

 

 

 

 

FW: Σαράντος Καργάκος

του Σαράντου Καργάκου, Συγγραφέως - Φιλολόγου - Ιστορικού
 
Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. Διαφωνώ. Εδώ καί τριάντα χρόνια είναι η ...εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλειά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ό,τι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νεοσουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδόθησαν σε μία χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία, εξέθρεψε καί διαμόρφωσε δύο γενιές «κουλοχέρηδων», παιδιών δηλαδή πού δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμμιά εργασία από αυτές πού ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές...
 
Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετικό το «άναξ» πού κάνει τον δουλευτή, τον άνακτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή πού ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία μιας πολιτικής πού έδειχνε αριστερά καί πήγαινε δεξιά καί τούμπαλιν. Γι' αυτό τουμπάραμε... Κάποτε, ακόμη κι από τις στήλες του περιοδικού αυτού, πού δεν είναι πολιτικό με την ευτελισμένη έννοια του όρου, έγραφα πώς η ανεργία στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν.
 
Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλ' όχι διάθεση για δουλειά. Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του «White color workers». Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό καί υπαλληλικό δυναμικό είναι οι πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακόμη καί στον ΟΤΕ ως έκτακτοι τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσόντων ακόμη καί διδακτορικά! Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονικούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις καί ασαφείς, απροσδιορίστου αποστολής καί χρησιμότητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν τις ελπίδες των γονιών, πού πιστεύουν ότι τα παιδιά καί μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. Έτσι παράγονται επιστήμονες πού είναι δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δημόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας πολυεθνικής.
 
Παρ' όλο πού γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι ΙΕΚ!) οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος. Παίρνουν πτυχίο τεχνικής σχολής καί δεν έχουν πιάσει κατσαβίδι οι πιο πολλοί. Δεν ξέρουν να διορθώσουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ραδιόφωνο ή στο τηλέφωνό τους. Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. Τώρα με τα ηλεκτρονικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβάζουν, εκτός φυσικά από «μηνύματα» του αφόρητου «κινητού» τους.
 
Τούτη η παιδεία, πού όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλ' ούτε καν εκπαίδευση, αφού δεν καλλιεργεί καμμιά δεξιότητα, εκτός από την ραθυμία, την αναβλητικότητα καί το φόβο της δουλειάς, όχι μόνο δεν καλλιεργεί τον νέο εσωτερικά αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα παιδιά της Νιόβης. Τα κάνει άχρηστα τα παιδιά για παραγωγική εργασία, γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας καί η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με το πρόσχημα να μην τα κουράσουμε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία, τη φαντασία καί την πρωτοτυπία. Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πώς να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά. Δεν τα μαθαίνει πώς να σκέπτονται αλλά με τί να σκέπτονται. Έτσι τα κάνει πτυχιούχους βλάκες. Βάζει όρια στον ορίζοντα της σκέψης καί των ενδιαφερόντων. Τα χαμηλοποιεί. Τα κάνει να βλέπουν σαν τα σκαθάρια κοντά, κι όχι να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πέρα, πιο τρανό καί πιο μεγάλο. Το έμβλημα πια του ελληνικού σχολείου δεν είναι η γλαύξ, είναι ο παπαγάλος, ο μαθητής-βλάξ πού καταπίνει σελίδες σαν χάπια καί πού θεωρεί ως σωστό ό,τι γράφει το σχολικό. Καί το λεγόμενο «σχολικό» είναι συνήθως αισχρό καί ως λόγος καί ως περιεχόμενο.
 
Καί τολμώ να λέγω αισχρό, διότι πρωτίστως το «Αναγνωστικό» πού πρέπει να είναι ευαγγέλιο πνευματικό ειδικά στο Δημοτικό, αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη δουλειά, καλλιεργεί την απέχθεια. Που πια, όπως παλιά, ο έρωτας για την αγροτική, τη βουκολική καί τη θαλασσινή ζωή; Ο ναύτης δεν είναι πρότυπο ζωής. Πρότυπο ζωής είναι ο «χαρτογιακάς». Όσο κι αν ήσαν κάπως ρομαντικά τα παλιά «Αναγνωστικά», καλλιεργούσαν τον έρωτα για τη δουλειά. Ακούω πώς δεν πάει καλά η οικονομία. Μα πως να πάει, όταν με τη ναυτιλία πού προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1% των Ελλήνων; (Με τον αγροτικό τομέα πού προσφέρει το 6,6% του ΑΕΠ ασχολείται το 14,5% του πληθυσμού). Διερωτώμαι, τί είδους ναυτικός λαός είμαστε, όταν αποστρεφόμαστε την θάλασσα καί στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν Φιλιππινέζοι, Αλβανοί καί μελαψοί κάθε αποχρώσεως; Το σχολείο καλλιεργο7ούν Φιλιππινέζοι, Αλβανοί καί μελαψοί κάθε αποχρώσεως; Το σχολείο καλλιεργεί τον έρωτα για την τεμπελιά, όχι για δουλειά. Τα πανεπιστήμια καί οι ποικιλώνυμες σχολές επαυξάνουν τον έρωτα αυτό. Πράγματα πού μπορούν να διδαχθούν εντός εξαμήνου -καί μάλιστα σε σεμιναριακού τύπου μαθήματα- απαιτούν τετραετία! Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές καί δικαίως ζητούν εργασία με βάση τα «προσόντα» τους, αλλά τέτοιες εργασίες πού ζητούν τέτοια προσόντα δεν υπάρχουν. Αν δεν απατώμαι, υπάρχουν δύο σχολές θεατρολογίας -πέρα από τις ιδιωτικές θεατρικές σχολές- πού προσφέρουν άνω των 300 πτυχίων το έτος. Που θα βρουν δουλειά τα παιδιά αυτά;
 
Αν όμως το σχολείο από το Δημοτικό καλλιεργούσε την τόλμη, την αυτενέργεια, βράβευε την πρωτοβουλία, την ανάληψη ευθυνών, την αγάπη για την οποιαδήποτε δουλειά ακόμη καί του πλανόδιου γαλατά, θα είχαμε κάνει την Ελλάδα Ελδοράδο, όπως έγινε Ελδοράδο για τους εργατικούς Αλβανούς, Βουλγάρους, Πολωνούς, Γεωργιανούς, Αιγυπτίους αλιείς, Πακιστανούς καί Ουκρανούς. Σήμερα αυτοί είναι η εργατική κι αύριο η επιχειρηματική τάξη της Ελλάδος. Κι οι Έλληνες, αφήνοντας την πατρώα γη στα χέρια των Αλβανών πού την δουλεύουν, την πατρώα θάλασσα στα χέρια των Αιγυπτίων πού την ψαρεύουν, θα μεταβληθούν σε νομάδες της Ευρώπης ή των ΗΠΑ ή θα τρέχουν για δουλειά στην Αλβανία πού ξεπερνά σε νόμιμη και παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα όλες τις χώρες της Βαλκανικής. Γέμισαν τα Τίρανα ουρανοξύστες, κτήρια γιγάντια, κακόγουστα μεν, σύγχρονα δε. Περίπου 100 ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν στην πρωτεύουσα της χώρας των αετών.
 
Εμείς αφήσαμε αδιαπαιδαγώγητη την εργατική καί την αγροτική τάξη. Στήν πρώτη περάσαμε σαν ιδεολογία-θεολογία το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» καί υποχρεώσαμε πλήθος επιχειρήσεις να κλείσουν ή να μεταφερθούν αλλού. Μετά διαφθείραμε τους αγρότες με παροχές χωρίς υποχρεώσεις καί τους δημιουργήσαμε νοοτροπία μαχαραγιά. Γέμισε η επαρχία με «Κέντρα Πολιτισμού», οπού «μπαγιαντέρες» κάθε λογής καί φυλής άναβαν πούρο με φωτιά πεντοχίλιαρου! Το μπουκάλι με το ουίσκι βαπτίστηκε ... αγροτικό! Τώρα, όμως, πού έρχονται τα «εξ εσπερίας νέφη» χτυπάμε το κεφάλι μας. Καί που να φθάσουν τα «εξ Ανατολής» σαν εισέλθει η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Θα γίνει η Ελλάς vallis flen-tium (-κοιλάς κλαυθμώνων) καί θα κινείται quasi osculaturium inter flen-tium (=σαν εκκρεμές μεταξύ θλίψεως καί οδύνης).
 
Δεν είμαι υπέρ μιας παιδείας πού θα υποτάσσεται στην οικονομία. Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κριτήρια οικονομικής αναγκαιότητας. Θεωρώ ολέθρια όμως καί την παιδεία πού εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, πού τα κουράζει με την παπαγαλία καί το βάρος άχρηστων μαθημάτων. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της. Τούτη η παιδεία αποκεφαλίζει τα παιδιά. Τα κάνει ικανά να μην κάνουν τίποτε.  Είναι θλιβερή η εικόνα πού παρουσιάζει σήμερα, παρουσίαζε χθες καί θα παρουσιάζει κι αύριο η ελληνική κοινωνία: να υπάρχουν άνθρωποι άνω των 65 ετών, άνω των 70 ετών, πού, ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί, εργάζονται νυχθημερόν, για να συντηρούν τα παιδιά τους μέχρι να τελειώσουν τις ατελείωτες σπουδές τους, τα παιδιά πού λιώνουν τα νιάτα τους στα «κηφηνεία», πού πάνε σπίτι τους να κοιμηθούν την ώρα πού οι Αλβανοί πάνε για δουλειά, θα μου πείτε, τι δουλειά; Οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να είναι τίμια. Όταν μικροί -ακόμη στο Δημοτικό- μαθαίναμε απ' έξω τον Τυρταίο (ποιος τολμά σήμερα να διδάξει Τυρταίο;) δεν τον μαθαίναμε για να γίνουμε πολεμοχαρείς αλλά για να νοιώθουμε ντροπή, όταν στην μάχη της ζωής, στην πρώτη γραμμή είναι οι παλαιότεροι, οι «γεραιοί» καί οι νέοι κρύβονται πίσω από τη σκιά τους. «Αισχρόν γαρ δη τούτο... κείσθαι πρόσθε νέων άνδρα παλαιότερον».
 
Σήμερα, βέβαια, οι χειρωνακτικές εργασίες ελέγχονται σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα από ξένους. Στίς οικοδομές μιλούν αλβανικά, στα χωράφια πακιστανικά. Σέ λίγο οι χειρωνακτικές επιχειρήσεις θα περάσουν στα χέρια των Κινέζων πού κατασκευάζουν ήδη το μεγαλύτερο μέρος των τουριστικών ειδών πού θυμίζουν... Ελλάδα. Ακόμη καί τις σημαίες μας στην Κίνα τις φτιάχνουν! Κι εμείς; Εμείς, όπως πάντα, φτιάχνουμε τα τρία κακά της μοίρας μας. «Φτιάχνουμε» τη ζωή μας στην τηλοψία, πού δίνει τα μοντέρνα πρότυπα οκνηρίας στη νεολαία, ποθούμε μια χρυσίζουσα ζωή σαν αυτήν πού προσφέρει το «γυαλί», αγοράζουμε πολυτελή αυτοκίνητα με δόσεις, κάνουμε διακοπές με «διακοποδάνεια», εορτάζουμε με «εορτοδάνεια» καί πεθαίνουμε με «πεθανοδάνεια». Έλεγε ο Φωκίων, πού πλήρωσε τέσσερις δραχμές τη δεύτερη δόση του κώνειου πού χρειαζόταν για να «απέλθει», πως στην Αθήνα δεν μπορεί ούτε δωρεάν να πεθάνει κανείς. Έπρεπε να ζούσε τώρα...
 
Λυπάμαι πού θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: το σχολείο, οι σχολές καί τα ΜΜΕ σακάτεψαν καί σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματα της -δικαιώματα στην τεμπελιά- καί ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον. Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη.
  

​​Με το καλό σας ξαναβρίσκω...

 

FW: ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ

ΟΤΑΝ ΕΚΛΕΙΨΕΙ Η  "ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ"  ΚΑΙ ΘΑ ΜΑΣ ΔΙΟΙΚΟΥΝ  " ΙΚΑΝΟΙ ΚΑΙ ΑΚΕΡΑΙΟΙ",   ΤΟΤΕ ΘΑ ΞΗΜΕΡΩΣΕΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΣΠΡΗ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΜΑΣ.    Α Ν Α Μ Ε Ι Ν Α Τ Ε !!!!!!!       διερωταται καποιος ΠΡΑΓΜΑΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΗ ΡΥΠΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ-ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ-ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ?? ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ? ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΧΑΛΙΜΑΣ......!!!! ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΥΔΡΟΓΟΝΟΥ. ΜΕ ΕΝΑ ΛΙΤΡΟ ΚΑΝΕΙΣ ΣΧΕΔΟΝ 500 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ. ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΤΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΚΟ ΣΤΗΝ ... ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ. ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ, ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΕΣ.....               Τι να πει κανείς για το λαό του, όταν εκείνος βάζει τα χέρια του και βγάζει τα μάτια του;   Μια ομάδα προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών του Πολυτεχνείου Κρήτης κατασκεύασε αυτοκίνητο υδρογόνου, που είναι μάλιστα έτοιμο να βγει στην αγορά, ενώ έχει ήδη λάβει διεθνείς διακρίσεις και αναγνώριση.   Ωστόσο η ελληνική νομοθεσία εμποδίζει την εμπορική αξιοποίηση του εντός... συνόρων. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του ΣΚΑΙ, το Εco Racer, αυτοκίνητο 100% ελληνικής σύλληψης, σχεδίασης και κατασκευής, που "γεννήθηκε" στα εργαστήρια του Πολυτεχνείου Κρήτης, κινείται με υδρογόνο και με εξαιρετικές επιδόσεις στην εξοικονόμηση ενέργειας, αφού καταναλώνει ένα λίτρο καύσιμου για 434 χιλιόμετρα. "Πρόκειται για ένα όχημα που θα μπορούσε κάλλιστα να περάσει στη μαζική παραγωγή με κάποιες τροποποιήσεις, ακόμη και με κόστος κάτω των 10.000 ευρώ, ώστε να κατασκευάζεται πλήρως στη χώρα μας και να εξάγεται όχι να εισάγεται!", αναφέρει ο ΣΚΑΙ. Το αμάξωμα του οχήματος είναι κατασκευασμένο από ανθρακονήματα για να έχει χαμηλό βάρος, διαθέτει σασί αλουμινίου από ειδικά κράματα και κινείται από κυψέλες υδρογόνου, είναι αθόρυβο, και αυτό που παράγει ως αποτέλεσμα της κίνησης του είναι απλώς νερό, δηλαδή εκπέμπει μηδενικούς ρύπους.             Το Eco Racer επιβραβεύθηκε σε διεθνείς διαγωνισμούς με το 1ο βραβείο ασφάλειας και το 4ο εξοικονόμησης καύσιμου. Όμως, αυτή τη στιγμή λείπει το θεσμικό πλαίσιο ώστε να επιτρέπεται η μαζική παραγωγή αυτού του οχήματος. Ακόμη και αν εμφανιστεί δηλαδή ενδιαφερόμενος επενδύτης δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει την κατασκευή του Εco Racer στην Ελλάδα γιατί ο νόμος δεν το επιτρέπει. "Ελπίζω η Ελλάδα να αλλάξει, να αλλάξουν οι νομοθεσίες να γίνει πιο ευέλικτη. Ιδέες όπως βλέπετε υπάρχουν και ελπίζουμε να υπάρξουν πρωτοβουλίες για να συνδεθεί η επιχειρηματικότητα με το Πολυτεχνείο", σχολίασε στο Eco News ο φοιτητής Παναγιώτης Μπάζιος. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΗ Η ΕΞΗΓΗΣΗ ... ΤΑ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΧΟΝΤΡΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΓΧΩΡΙΟΥΣ ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ ΤΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΙΟΙ "ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΙ" ΕΙΝΑΙ.

 

FW: Απολαυστική επιστολή blogger στην Παναγιωταρέα

 

 

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΧΩ ΣΥΝΕΧΕΙΑ .

 

 

Απολαυστική επιστολή blogger στην Παναγιωταρέα    From: DMR - demasamere [AT] yahoo.com To: Anna Panagiotarea - anpan_2190@jour.auth.gr  apanagiotarea@ert.gr  Αγαπητή Δρ. Παναγιωταρέα. Σας απευθύνομαι ως μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας που είστε, και συγκεκριμένα σαν Αναπληρώτρια Kαθηγήτρια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, μία θέση που συνεπάγεται δηλαδή την μονιμότητα. Kαι παίρνω αφορμή επειδή σας βλέπω συχνά-πυκνά καλεσμένη στην εκπομπή του κ. Γιάννη Πρετεντέρη για τα θέματα της παιδείας. H επιλογή του κ. Πρετεντέρη να σας καλεί είναι εξαιρετική. Αναρωτιέμαι πότε θα την εκμεταλλευτεί κάποιος επιτέλους, καθώς η παρουσία σας σε τέτοιες συζητήσεις Δρ. Παναγιωταρέα είναι η πλέον κατάλληλη για να αποκαλυφθεί η παθογένεια του Eλληνικού Δημόσιου Πανεπιστήμιου, και το χάλι στο οποίο έχει περιέλθει. Bλέπετε Δρ. Παναγιωταρέα, το Eλληνικό πανεπιστήμιο πάσχει πρώτα από όλα όχι γιατί οι φοιτητές κάνουν καταλήψεις. Πάσχει γιατί δε μπορούν να σεβαστούν ένα πανεπιστήμιο όπου κάποια σαν και εσάς, χωρίς σημαντικά ακαδημαϊκά προσόντα, χωρίς ερευνητικό έργο, χωρίς διεκπεραίωση τον βασικών υποχρεώσεων που έχετε απέναντι στο πανεπιστήμιο, κατέχει μόνιμη θέση καθηγητού σε αυτό. Θα αναρωτιέστε με ποιο δικαίωμα σας απευθύνω τον λόγο. H απάντηση Δρ. Παναγιωταρέα είναι ότι πρώτα από όλα με τους φόρους μου πληρώνω τους τρεις μισθούς σας - τον πρώτο στο δημόσιο πανεπιστήμιο, τον δεύτερο στην δημόσια τηλεόραση , την E Ρ T , τον τρίτο στο Δημοτικό Ραδιόφωνο της Αθήνας. (T ον τέταρτο μισθό σας τον πληρώνει το Ίδρυμα Ωνάση). Kαι επιπλέον όπως εσείς διατηρείτε το δικαίωμα να κρίνετε τους φοιτητές εγώ ως πολίτης έχω το δικαίωμα να κρίνω εσάς. Tην αφορμή μου την δίνει η προκλητική και θρασύτατη παρουσία σας στα τηλεοπτικά πάνελς ως τιμητού της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η παιδεία στη χώρα μας, όταν εσείς είστε το χαρακτηριστικότερο αίτιο. Kαι εξηγώ: Eπισκέφθηκα τον διαδικτυακό τόπου του πανεπιστημιακού τμήματος στο οποίο διδάσκετε και μόνη εσείς από όλους τους διδάσκοντες δεν αναφέρετε ούτε το αντικείμενο του διδακτορικού σας, ούτε τις δημοσιεύσεις σας, ούτε την έρευνα την οποία πραγματοποιείτε; Γιατί Δρ. Παναγιωταρέα; Eίναι μυστικά; Γιατί η ακαδημαϊκή κοινότητα να μη γνωρίζει την σημαντική συνεισφορά σας στην επιστήμη την οποία απαιτεί η καθηγητική καρέκλα που καταλάβατε; Πείτε μας λοιπόν κυρία Παναγιωταρέα, ποια είναι η ερευνητική δουλειά με την οποία ασχολείστε στην παρούσα φάση; Σε ποια έγκυρα περιοδικά του εξωτερικού έχουν δημοσιευθεί εργασίες σας; Για να μην μπερδευτείτε, δεν εννοώ τα άρθρα σας στις εφημερίδες. Δεν εννοώ το μυθιστόρημα μας και το βιβλίο συνέντευξη ενός πολιτικού προσώπου.E ννοώ αυτά τα επιστημονικά περιοδικά (refereed scientific journals) στα οποία η δημοσίευση περνάει από κρίση από μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας, (το λεγόμενο peer review system) και βάσει των οποίων η διεθνής ακαδημαϊκή κοινότητα κρίνει τα μέλη της. Ποιες από τις εργασίες αυτές υπάρχουν στο "Citation Index", τον κατάλογο εκείνο που παρουσιάζει εργασίες άλλων επιστημόνων που αναφέρονται στο δικό σας επιστημονικό έργο; Πόσες διδακτορικές εργασίες έχετε επιβλέψει από τότε που γίνατε καθηγήτρια και που βρίσκονται οι διδακτορικοί φοιτητές σας σήμερα; Mε βάση ποιο επιστημονικό έργο εκλεγήκατε στην βαθμίδα του μόνιμου καθηγητή στο δημόσιο πανεπιστήμιο; ποιο είναι το θέμα του διδακτορικού σας και που το εκπονήσατε; Που δημοσιεύθηκαν τα αποτελέσματα του; Πώς προχώρησε την επιστήμη; Δρ. Παναγιωταρέα, όταν βγαίνετε στην τηλεόραση οι τηλεθεατές δεν είναι όλοι ανόητοι όπως εσείς πιστεύετε. Mερικοί από αυτούς έχουν αποκτήσει και διδακτορικό, έχουν διδάξει σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, και γνωρίζουν τη σκληρή, επίμονη, ανελέητη διαδικασία που χρειάζεται για να ανέβει κάποιος τις καθηγητικές βαθμίδες. Απαιτείται κουραστική και χρονοβόρα έρευνα, δημοσίευσή της σε έγκριτα περιοδικά, παρουσίασή της σε συνέδρια, επίβλεψη διδακτορικών εργασιών και ερευνητικού έργου, διδασκαλία σε μεταπτυχιακό επίπεδο και προπτυχιακό επίπεδο (δηλαδή προετοιμασία παραδόσεων, διορθώσεις εργασιών, βαθμολόγηση εξετάσεων κλπ). Ακόμα και για καθηγητές πανεπιστημίου που έχουν αποκτήσει τα διδακτορικά τους από πανεπιστήμια τα οποία βρίσκονται στη διεθνή κατάταξη πολύ υψηλότερα από ότι αυτό στο οποίο έχετε σπουδάσει εσείς, δηλαδή για επιστήμονες με τεράστιο ταλέντο και μεγάλες επιστημονικές επιδόσεις, οι απαιτήσεις της καθηγητικής καρέκλας απαιτούν όλο το χρόνο τους, όλη την ενέργειά τους, για πάρα πολλά χρόνια. Eσείς όμως ζείτε στην Αθήνα, εργάζεστε σε τρεις (τουλάχιστον) διαφορετικές δουλειές εκτός του πανεπιστημίου, γράψατε ένα μυθιστόρημα, και ταυτόχρονα προσπαθείτε να μας πείσετε ότι εκπληρώνετε τις υποχρεώσεις σας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο που βρίσκεται σε μία άλλη πόλη από εκείνη που βρίσκεται ο τόπος κατοικίας σας και της κύριας εργασίας σας, στη Θεσσαλονίκη. Kαι αυτό που με εκπλήσσει Δρ. Παναγιωταρέα, αυτό που με θυμώνει ως πολίτη και ως μέλους της ακαδημαϊκής κοινότητας είναι ότι όχι μόνο δεν κρύβεστε, αλλά επειδή έχετε το θράσος να βγαίνετε στις τηλεοράσεις και να παριστάνετε την αγανακτισμένη με την κατάντια του Eλληνικού πανεπιστημίου, στην οποία πρώτη από όλους συνεισφέρετε εσείς. Tο διαδίκτυο είναι ένα νέο μέσο διαλόγου και μετάδοσης πληροφορίας. Αν σας αδίκησα περιμένω την απάντησή σας την οποία θα δημοσιεύσω χωρίς περικοπές αυτούσια στο blog μου, demasamere. blogspot. com όπου βρίσκεται και η επιστολή μου προς εσάς. Mε τιμή, DMR Yπόψιν Αναστασία Δουλκέρη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Τμήμα ΜΜΕ, ΑΠΘ Ανδρέας Βέγλης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα ΜΜΕ, ΑΠΘ Ελευθερία Καρνάβου, Πρόεδρος Ενιαίου Συλλόγου Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού, ΑΠΘ Γιάννης Κρεστενίτης Γραμματέας Πρόεδρος Ενιαίου Συλλόγου Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού, ΑΠΘ Γιάννης Πρετεντέρης Δημοσιογράφος Στάθης Σταυρόπουλος Δημοσιογράφος - Σκιτσογράφος Εφημερίδα Ελευεθεροτυπία Λάκης Λαζόπουλος Ηθοποιός - Σχολιαστής Εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ" Εφημερίδα Πρώτο Θέμα Περιοδικό "Δες" Εφημερίδα Παρών Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ Εφημερίδα Καθημερινή Ραδιοφωνικός Σταθμός Σκαι Εφημερίδα Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία Εφημερίδα το 'Εθνος Εφημερίδα Αυγή Εφημερίδα ΤΟ ΑΡΘΡΟ Press- gr Blog

 

Papadakis Manos, PhD
Prenatal Diagnosis Lab
"Laikon" Hospitlal

 

 

 

FW: Fw: Γ ελάστε και λιγάκι !!